ἀναγρύζω
Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον → For God so loved the world that he gave his only begotten Son that whosoever believeth in him should not perish but have everlasting life (John 3:16)
English (LSJ)
strengthd. for γρύζω, A to mutter, grunt, ἢν ἀναγρύζῃ Ar. Nu.945: c. neg., σὲ δὲ χρὴ σιγᾶν μηδ' ἀ. Crates Com.1 D., cf. X.Oec. 2.11.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναγρύζω: ἐπιτεταμ. ἀντὶ τοῦ γρύζω, τονθορύζω, γογγύζω, ἢν ἀναγρύξῃ Ἀριστοφ. Νεφ. 945· μετ’ ἀρνήσ. οὐδ’ ἀναγρύζειν, οὐδὲ γρῦ λέγειν, Ξεν. Οἰκ. 2. 11.
French (Bailly abrégé)
pousser un grognement ; οὐδ’ ἀν. ne pas souffler mot (litt. ne pas même murmurer).
Étymologie: ἀνά, γρύζω.
Spanish (DGE)
murmurar, gruñir ἢν ἀναγρύξῃ Ar.Nu.945, σὲ δὲ χρὴ σιγᾶν μηδ' ἀναγρύζειν Crates Com.4A, οὐδ' ἀναγρύζειν μοι ἐξουσίαν ἐποίησας X.Oec.2.11.
Greek Monolingual
ἀναγρύζω (Α)
1. (κυριολεκτικά) κάνω με το στόμα «γρυ» και για χοίρους γρουνίζω
2. γογγύζω
3. δεν λέω τίποτα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνα- + γρύζω. Επιτεταμένος τ. του γρύζω.
Greek Monotonic
ἀναγρύζω: μόνο στον ενεστ., συνεχίζω να μουρμουρίζω, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἀναγρύζω: роптать, ворчать Arph.: οὐδ᾽ ἀ. μοι ἐξουσίαν ἐποίησας Xen. ты мне и пикнуть не давал.
