ἀτάρβητος
Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.
English (LSJ)
ον, = ἀταρβής (fearless, having no fear about, causing no fear, unfearing), A ἐνὶ στήθεσσιν ἀ. νόος ἐστίν Il.3.63, cf. Hes.Sc.110, A.Fr.199: neuter plural as adverb, ὕβρις ἀτάρβητα ὁρμᾶται stalks abroad without fear, S.Aj. 196. Adv. -τως Suid. II not dreaded, κάματοι IG14.1003.2, cf. ib.7.96.
Spanish (DGE)
-ον
1 ref. a pers. que no conoce el miedo, intrépido ἐνὶ στήθεσσι ἀ. νόος ἐστίν Il.3.63, ἀτάρβητον Διὸς υἱόν Hes.Sc.110, cf. Emp.B 44, A.Fr.199.1, Triph.137, Q.S.7.383, Nonn.D.45.216, IG 7.96.4 (Mégara IV d.C.).
2 ref. a acciones arriesgado ἵστορ ἀταρβήτων, Ἡρακλέες, καμάτων IG 14.1003.2.
3 adv. -ως audaz, intrépidamente ἐχθρῶν δ' ὕβρις ὧδ' ἀταρβήτως ὁρμᾶτ' S.Ai.196.
German (Pape)
[Seite 383] dasselbe, νόος Il. 3, 63; Aesch. frg. 182; Soph. Ai. 195.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτάρβητος: -ον, ἄφοβος, ἄτρομος, ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστὶν Ἰλ. Γ. 63· πρβλ. Ἡσ. Ἀσπ. 110, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 196. - Ἐπίρρ. ἀτάρβητα (γ΄ πλ. τοῦ οὐδ.), ἐχθρῶν δ’ ὕβρις ὧδ’ ἀτάρβητα ὁρμᾶται Σοφ. Αἴ. 197, κατὰ δὲ Σουίδ, «ἀταρβήτως, ἀντὶ τοῦ ἀνειμένως παρὰ Σοφοκλεῖ»· ἀλλ’ ἴδε ἐκτενῆ σημ. Jebb ἐν τόπῳ. ΙΙ. ὃν δὲν φοβεῖται τις, κάματοι Ἐπιγρ. Ἑλλ. 831. 2.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
c. ἀταρβής.
English (Autenrieth)
(ταρβέω): undaunted, Il. 3.63†.
Greek Monolingual
ἀτάρβητος, -ον (Α)
1. ατρόμητος, άφοβος
2. εκείνος τον οποίο δεν φοβάται ή δεν λογαριάζει κάποιος.
Greek Monotonic
ἀτάρβητος: -ον (ταρβέω), άφοβος, απτόητος, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἀτάρβητος: Hom., Hes., Aesch., Soph., Plut. = ἀταρβής 1.
