δυσμίμητος
αἰτῶ δ' ὑγίειαν πρῶτον, εἶτ' εὐπραξίαν, τρίτον δὲ χαίρειν, εἶτ' ὀφείλειν μηδενί → first health, good fortune next, and third rejoicing; last, to owe nought to any man
English (LSJ)
[ῑ], ον, hard to imitate, D.S.1.61, Luc.Alex.20, CIG3187 (Smyrna); τὸ δ. Plu.Cat.Mi.8: Sup., Anon. Oxy. 1012ii34.
Spanish (DGE)
-ον
1 difícil de imitar, difícil de reproducir del estilo de Lisias, Plu.2.836b, cf. Anon. en POxy.1012A.2.34, una fisionomía por pintores o escultores, Plu.Demetr.2, λαβύρινθον ... πρὸς τὴν φιλοτεχνίαν δυσμίμητον D.S.1.61
•difícil de falsificar σφραγίς Luc.Alex.20
•subst. τὸ δ. c. gen. subj. τὸ δ. αὐτῶν la dificultad que tenían para imitarla (una conducta), Plu.Cat.Mi.8, c. gen. obj. τὸ δ. ἠθῶν ISmyrna 591.12 (I d.C.).
2 difícil de representar en el teatro ἡ δὲ πρᾶξις δυσμιμητοτέρα τοῦ πάθους la acción es menos apta para ser representada que el sentimiento Anon.Trag.14.
German (Pape)
[Seite 684] schwer nachzuahmen; σφραγῖδες Luc. Alex. 20; Plut. Cat. min. 8; D. Sic. 1, 61.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à imiter, à contrefaire.
Étymologie: δυσ-, μιμέομαι.
Greek (Liddell-Scott)
δυσμίμητος: [ῑ], -ον, ὃν δύσκολον εἶνε νὰ μιμηθῇ τις, Διόδ. 1. 61, Λουκ. Ἀλεξ. 20, Συλλ. Ἐπιγρ. 3187.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α δυσμίμητος, -ον)
αυτός τον οποίο δύσκολα μπορεί να μιμηθεί κανείς.
Greek Monotonic
δυσμίμητος: -ον (μῑμέομαι), δύσκολος ως προς τη μίμηση, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
δυσμίμητος: (ῑ) которому трудно подражать, неподражаемый, неповторимый (ἡρωϊκή τις ἐπιφάνεια Plut.; φιλοτεχνία Diod.; σφραγῖδες Luc.).
Middle Liddell
δυσ-μίμητος, ον [μῑμέομαι]
hard to imitate, Luc.
