κακοπρόσωπος
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ον, ugly-faced, Posidipp.43, Plu.2.1058a; τὸ κακοπρόσωπον Xenocr. ap. Stob.4.40.24.
German (Pape)
[Seite 1302] mit häßlichem Angesicht, Posidipp. in B. A. 104, 19.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
laid de visage, difforme.
Étymologie: κακός, πρόσωπον.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α κακοπρόσωπος, -ον)
αυτός που έχει άσχημο πρόσωπο, άσχημος, δύσμορφος
νεοελλ.
(για κτήρια) αυτός που έχει άσχημη πρόσοψη.
Russian (Dvoretsky)
κᾰκοπρόσωπος: некрасивый лицом (δύσμορφος καὶ κ. Plut.).
