εἰλαπιναστής
ἡδονήν, μέγιστον κακοῦ δέλεαρ → pleasure, the greatest incitement to evildoing | pleasure, a most mighty lure to evil | pleasure, the great bait to evil
English (LSJ)
οῦ, ὁ, A feaster, guest, boon-companion, Il.17.577, Orph.Fr.207. II name of Zeus at Cyprus, Hegesand.30.
Spanish (DGE)
(εἰλᾰπῐναστής) -οῦ, ὁ
• Alolema(s): dór. -άς Call.Cer.87
participante en un festín, comensal ἐπεί οἱ ἑταῖρος ἔην φίλος εἰ. Il.17.577, cf. Call.l.c., Phld.Piet.815, Ath.362e, epít. de Dioniso, Orph.Fr.207, epít. de Zeus entre los chipriotas, Hegesand.30, cf. SEG 20.307 (Chipre IV/III a.C.).
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
convive d'un festin εἰλαπίνη.
Étymologie: εἰλαπίνη.
German (Pape)
ὁ, der Schmausende, Tischgenoß, Il. 17.576; vgl. Ath. VIII.362e. Nach Ath. IV.174a Beiname des Zeus bei den Zypriern.
Russian (Dvoretsky)
εἰλᾰπῐναστής: οῦ ὁ участник пиршества, пирующий, сотрапезник Hom.
Greek (Liddell-Scott)
εἰλᾰπῐναστής: -οῦ, ὁ, ὁ μετέχων εἰλαπίνης, σύνδειπνος, «ὁμοτράπεζος, συνευωχητὴς» (Σχόλ.), Ἰλ. Ρ. 577· - ἐπώνυμον τοῦ Διὸς ἐν Κύπρῳ, Ἀθήν. 174Α.
English (Autenrieth)
banqueter, guest, Il. 17.577†.
Greek Monolingual
εἰλαπιναστής, ο (Α)
1. αυτός που μετέχει σε συμπόσιο
2. επίκληση του Διός στην Κύπρο.
Greek Monotonic
εἰλᾰπῐναστής: -οῦ, ὁ, συνδαιτημόνας, προσκεκλημένος, ευχάριστος ομοτράπεζος, σε Ομήρ. Ιλ.
Middle Liddell
εἰλᾰπῐναστής, οῦ,
a feaster, quest, boon-companion, Il. [from εἰ˘λᾰπίνη]
