πεφοβημένως
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
Adv., (φοβέομαι) timorously, X.HG7.5.25.
German (Pape)
[Seite 607] (φοβέομαι), erschrocken, furchtsam, Xen. Hell. 7, 5, 25.
French (Bailly abrégé)
adv.
avec effroi.
Étymologie: πεφοβημένος, part. pf. Pass. de φοβέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πεφοβημένως, adv. van ptc. perf. med.-pass. van φοβέω, angstig.
Russian (Dvoretsky)
πεφοβημένως: со страхом, в страхе Xen.
Greek Monolingual
Α
επίρρ. με φόβο, φοβισμένα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. παρακμ. πεφοβημένος του φοβοῦμαι].
Greek (Liddell-Scott)
πεφοβημένως: Ἐπίρρ. τοῦ φοβέομαι, μετὰ φόβου, Ξεν. Ἑλλ. 7. 5, 25.
Middle Liddell
[adverb from perf. pass. part. of φοβέω
timorously, Xen.
