ἐνηβητήριον
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
τό, place of amusement, Hdt.2.133, Ael.NA11.10.
Spanish (DGE)
-ου, τό
lugar de recreo o diversión Hdt.2.133, Ael.NA 11.10.
German (Pape)
[Seite 840] τό, Vergnügungsort; Her. 2, 133; Ael. N. A. 11, 10.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
lieu de récréation juvénile.
Étymologie: ἐν, ἡβάω.
Russian (Dvoretsky)
ἐνηβητήριον: τό место для развлечений или развлечение, удовольствие Her.
Greek (Liddell-Scott)
ἐνηβητήριον: τό, τόπος διασκεδάσεως, Ἡρόδ. 2. 133, ἔνθα ἴδε Valck.
Greek Monolingual
ἐνηβητήριον, το (Α)
τόπος διασκέδασης, αναψυχής («καὶ ἵνα πυνθάνοιτο εἶναι ἐνηβητήρια ἐπιτηδεότατα», Ηρόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ένηβος + -τήριον].
Greek Monotonic
ἐνηβητήριον: τό (ἡβάω), τόπος διασκέδασης, σε Ηρόδ.
