ἐνάμαρτος

τὸ κατὰ τὴν τῆς αὑτοῦ ψυχῆς ἐπίταξιν τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή, τά γε ἀνθρώπινα → the desire that, if possible, everything,—or failing that, all that is humanly possible—should happen in accordance with the demands of one's own heart

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ἐνάμαρτος	Medium diacritics: ἐνάμαρτος	Low diacritics: ενάμαρτος	Capitals: ΕΝΑΜΑΡΤΟΣ
Transliteration A: enámartos	Transliteration B: enamartos	Transliteration C: enamartos	Beta Code: e)na/martos

English (LSJ)

[ᾰμ], ον, sinful, faulty, and Adv. ἐναμάρτως = sinfully, Glossaria.

-ον
1 malvado, culpable ἡ ἐνάμαρτος καὶ ἀκάθαρτος φύσις Phys.14b, πράξεις Iul.Ar.39.18
•neutr. subst. τὸ ἐνάμαρτον = maldad, perversidad Tat.Orat.16.10.
2 crist. pecador βίος Nil.M.79.864D, ψυχή Marc.Er.Iustif.75.
3 imperfecto, defectuoso σώματα Cyran.pról.p.18.81.

-η, -ο (AM ἐνάμαρτος, -ον)
ο γεμάτος αμαρτίες, αμαρτωλός, ένοχος, εναμάρτητος
αρχ.
1. εσφαλμένος
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐνάμαρτον
η ροπή προς την αμαρτία.
επίρρ...
εναμάρτως
εσφαλμένα, όχι ορθά.