ἐπαγωγή

English (LSJ)

ἡ,

   A bringing on or to, τῶν ἐπιτηδείων Th.5.82,7.24.    2 bringing in to one's aid, introduction, τὴν τῶν Ἀθηναίων ἐ. Id.3.100, cf. 82 (pl.); introduction of food through the gullet, Arist.Spir.483a9.    3 invasion, attack, ἐπὶ τοὺς ἐναντίους Plb.10.23.7: abs., Id.11.15.7.    4 allurement, enticement, ταῖς ἐλπίσι καὶ ταῖς ἐ. D.19.322.    b incantation, spell, in pl., Pl.R.364c, Lg.933d; Ἑκάτης φάσκων ἐπαγωγὴν γεγονέναι saying that Hecate had put it under a spell, Thphr.Char.16.7.    5 process of reasoning, Aristox.Harm.pp.4,53M.    b esp. in the Logic of Aristotle, argument by induction (cf. ἐπάγω 1.10b), ἐ. ἡ ἀπὸ τῶν καθ' ἕκαστον ἐπὶ τὰ καθόλου ἔφοδος Top.105a13; μανθάνομεν ἢ ἐπαγωγῇ ἢ ἀποδείξει APo.81a40; διδασκαλία . . ἡ μὲν δι' ἐπαγωγῆς ἡ δὲ συλλογισμῷ EN1139b27; ἔστι τὸ μὲν παράδειγμα ἐ., τὸ δ' ἐνθύμημα συλλογισμός Rh.1356b3; so later συλλογισμοὺς ἢ ἐπαγωγὰς περαίνοντας Polystr.p.11 W., cf. Plot.2.4.6, etc.; also of dialectical argument which leads an opponent into a trap, Gell.6(7).3.34, D.L.3.53.    6 in Tactics, sequence formation, one wing following the other, opp. παραγωγή, Ascl.Tact.10.1,11.2,4.    7 leading away into captivity, captivity, LXX Is.14.17: generally, distress, misery, ib.Si.23.14 (pl.), cf. Hsch.    8 ἡ τῆς τριχὸς ἐ. direction of growth, D.S.3.35.

German (Pape)

[Seite 894] ἡ, – a) das Herbeiführen, -schaffen, τῶν ἐπιτηδείων Thuc. 5, 82; συμμαχίας, fremder Hülfe zur Unterstützung, 3, 82. – b) das Anrücken, der Anmarsch (vgl. ἐπάγω 1 a), Thuc. 3, 100; αἱ ἐπὶ τοὺς ἐναντίους Pol. 10, 21, 7 u. öfter; Ggstz ὑποχώρησις D. Hal. 8, 67. – c) nach Tim. lex. ἀγωγαὶ δαίμονος φαύλου ἐπί τινα γενόμεναι, Erkl. zu Plat. Legg. XI, 933 d, wo ἐπαγωγαὶ καὶ ἐπῳδαί verbunden Beschwörungen (unterirdischer Gottheiten) gegen Einen bedeuten, vgl. Rep. II, 364 c; τοῖς ἐχθροῖς Luc. Alex. 5; de merced. cond. 40; Han. 4, 364. Vgl. Lobeck Aglaopham. S. 221 ff. – d) in der Rhetorik die Induction, daß man aus dem Einzelnen das Allgemeine folgert (Arist. Top. 1, 10 ἡ ἀπὸ τῶν καθέκαστα ἐπὶ τὰ καθόλου ἔφοδος), durch Anführung ähnlicher Fälle den Beweis führt, Arist. rhet. 1, 2 u. sonst; Sext. Emp. Pyrrh. 2, 204.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαγωγή: ἡ, τὸ ἐπάγειν, εἰσάγειν, εἰσαγωγή, ἐπαγωγὴ τῶν ἐπιτηδείων Θουκ. 5. 82., 7. 24. 2) πέμψαι στρατιὰν ἐπὶ Ναύπακτον διὰ τὴν τῶν Ἀθηναίων ἐπαγωγήν, «ἐφ’ οἷς οἱ Ναυπάκτιοι ἐπηγάγοντο Ἀθηναίους εἰς συμμαχίαν κατὰ τῶν Αἰτωλῶν πρότερον» (Δούκας), ὁ αὐτὸς 3. 100· εἰσαγωγὴ τροφῆς διὰ τοῦ φάρυγγος, Ἀριστ. π. Πνεύμ. 4. 7. 3) ἐπίθεσις, ἔφοδος, κατὰ τὴν ἐπαγωγὴν Πολύβ. 11. 15, 7. 4) τὸ ἐπάγεσθαι τὴν βοήθειαν ἢ τὴν συμμαχίαν τινός, ῥᾳδίως αἱ ἐπαγωγαί.. ἐπορίζοντο Θουκ. 3, 82, πρβλ. πορίζω: ― ἐπίκλησις εἰς τοὺς ὑποχθονίους θεούς, ἐπαγωγαῖς τισι... τοὺς θεούς... πείθοντές σφισιν ὑπηρετεῖν Πλάτ. Πολ. 364C. Νόμ. 933D, πρβλ. Ruhnk. Τίμ., Λοβέκκ. Ἀγλαόφ. 221 κ. ἑξ. 5) ἐν τῇ λογικῇ, τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι, καθ’ ὃν φέρει τις πολλὰ κατὰ μέρος παραδείγματα, ὅπως δι’ αὐτῶν καταλήξῃ εἰς καθολικὸν συμπέρασμα, ἐπαγ. ἡ ἀπὸ τῶν καθ’ ἕκαστα ἐπὶ τὰ καθόλου ἔφοδος Ἀριστ. Τοπ. 1. 12, πρβλ, Ἀναλυτ. Πρ. 2. 23, 2, Ἀναλυτ. Ὕστ. 1. 18· καλεῖται δὲ ἡ μέθοδος αὕτη τοῦ συμπεραίνειν inductio ὑπὸ τοῦ Κικέρωνος, Τοπ. 1. 10· πρβλ. ἐπάγω Ι. 10, συλλογισμός ΙΙ. 6) ἐν τῇ τακτικῇ, τὸ ἄγειν ἓν στρατιωτικὸν σῶμα ὄπισθεν ἑτέρου, Ἀρρ. Τακτ. 6. 65, πρβλ. Σουΐδ. ἐν λ. παραγωγὴ Ι. 2. 7) ἀπαγωγὴ εἰς αἰχμαλωσίαν, αἰχμαλωσία, Ἑβδ. (Δευτ. ΛΒ΄, 36): καθόλου, θλῖψις, συμφορά, αὐτόθι (Σειράχ ΚΓ΄, 11), πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λέξει.