τοτέ
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
(with changed accent, cf. ὅτε, ὁτέ), Adv.
A at times, now and then, in answering clauses, τοτὲ μὲν... τοτὲ δὲ . . (much like ποτὲ μὲν, ποτὲ δὲ . . ) at one time... at another... Od.24.447, A.Ag. 100 (anap.), S.OC1745 (lyr.), Ar.Eq.540 (anap.), Pl.Plt.270a, al.; τόκα μὲν... τόκα δέ (Dor. parox.) Pi.N.6.10; τότ' ἄλλος, ἄλλοθ' ἅτερος S.El.739; τ. μὲν... ἄλλοτε δὲ . . Pl.Phdr.237e, Poet. ap. X.Mem.1.2.20; τ. μὲν... αὖθις δὲ . . Pl.Grg.491b, etc.; τ. μὲν δίκαιον, ὅταν δὲ βούληται, ἄδικον Id.Phdr.261d, cf. A.Ch.412 (lyr.):—τοτὲ μέν in the first clause is sts. omitted, Il.11.63, Pl.Phd.116a, Tht.192d.
German (Pape)
[Seite 1132] adv., einmal, zuweilen, dann u. wann; gew. paarweise zu Anfang zweier einander entsprechender Sätze, τοτὲ μέν – τοτὲ δέ, bald – bald, Od. 24, 447 ff.; τοτὲ μὲν κακόφρων τελέθει, τοτὲ δ' ἐκ θυσιῶν ἀγανὰ φαίνουσα, Aesch. Ag. 100; auch τοτὲ μέν – ὅταν δέ, Ch. 406; τοτὲ μὲν πέρα – τοτὲ δ' ὕπερθεν, Soph. O. C. 1742; Ar. Ran. 290; Xen. Cyr. 7, 1, 10 An. 5, 9, 9; Plat. Prot. 352 b Gorg. 499 c u. öfter; τοτὲ μέν – ἄλλοτε δέ, Phaedr. 237 e; – αὖθις δέ, Gorg. 491 c; ἔστι δὲ ὅτε, Phaedr. 237 e; τοτὲ μὲν δίκαιον, ὅταν δὲ βούληται, ἄδικον, 261 c; Folgde; τοτὲ μέν – ἔστι δ' ὅτε, Pol. 3, 17, 8.
