τοτέ

English (LSJ)

(with changed accent, cf. ὅτε, ὁτέ), Adv. at times, now and then, in answering clauses, τοτὲ μὲν... τοτὲ δὲ.. (much like ποτὲ μὲν, ποτὲ δὲ..) at one time... at another... Od.24.447, A.Ag. 100 (anap.), S.OC1745 (lyr.), Ar.Eq.540 (anap.), Pl.Plt. 270a, al.; τόκα μὲν... τόκα δέ (Dor. parox.) Pi.N.6.10; τότ' ἄλλος, ἄλλοθ' ἅτερος S.El.739; τ. μὲν... ἄλλοτε δὲ.. Pl.Phdr. 237e, Poet. ap. X.Mem.1.2.20; τ. μὲν... αὖθις δὲ.. Pl.Grg. 491b, etc.; τ. μὲν δίκαιον, ὅταν δὲ βούληται, ἄδικον Id.Phdr.261d, cf. A.Ch.412 (lyr.):—τοτὲ μέν in the first clause is sometimes omitted, Il.11.63, Pl.Phd. 116a, Tht.192d.

German (Pape)

[Seite 1132] adv., einmal, zuweilen, dann u. wann; gew. paarweise zu Anfang zweier einander entsprechender Sätze, τοτὲ μέν – τοτὲ δέ, bald – bald, Od. 24, 447 ff.; τοτὲ μὲν κακόφρων τελέθει, τοτὲ δ' ἐκ θυσιῶν ἀγανὰ φαίνουσα, Aesch. Ag. 100; auch τοτὲ μέν – ὅταν δέ, Ch. 406; τοτὲ μὲν πέρα – τοτὲ δ' ὕπερθεν, Soph. O. C. 1742; Ar. Ran. 290; Xen. Cyr. 7, 1, 10 An. 5, 9, 9; Plat. Prot. 352 b Gorg. 499 c u. öfter; τοτὲ μέν – ἄλλοτε δέ, Phaedr. 237 e; – αὖθις δέ, Gorg. 491 c; ἔστι δὲ ὅτε, Phaedr. 237 e; τοτὲ μὲν δίκαιον, ὅταν δὲ βούληται, ἄδικον, 261 c; Folgde; τοτὲ μέν – ἔστι δ' ὅτε, Pol. 3, 17, 8.

French (Bailly abrégé)

adv.
quelquefois : τοτὲ μὲν… τοτὲ δέ tantôt… tantôt ; τοτὲ… ἄλλοτε m. sign.
Étymologie: τότε, avec chang. d'accent.

English (Autenrieth)

sometimes; τοτὲ μὲν.. τοτὲ δέ, ‘now.. then,’ Od. 24.447 f.; standing alone, at another time, anon, Il. 11.63.

English (Slater)

τοτέ τοτέ τοτέ, at one time, at another (θεόν) ὃς ἀνέχει τοτὲ μὲν τὰ κείνων, τότ' αὖθ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος (P. 2.89)

Greek Monolingual

Α
επίρρ. ενίοτε, μερικές φορές, άλλοτε μεν άλλοτε δε («ἡ vῡv τοτὲ μὲν κακόφρων τελέθει, τοτὲ δ' ἐκ θυσιῶν ἀγανὴ σαίνουσα», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τότε με καταβιβασμό του τόνου].

Greek (Liddell-Scott)

τοτὲ: (διὰ μεταβολῆς περὶ τὸν τονισμόν, πρβλ. ὅτε, ὁτέ), Ἐπίρρ., τοτὲ μέν..., τοτὲ δέ... (σχεδὸν ὡς τὸ ποτὲ μέν..., ποτὲ δέ..), ἄλλοτε μέν..., ἄλλοτε δέ..., Ὀδ. Ω. 447, Αἰσχύλ. Ἀγ. 100, Σοφ. Ο. Κ. 1745, Ἀριστοφ. Ἱππ. 540, Πλάτ. Φαίδων 74Β, κ. ἀλλ.· ὡταύτως, τόκα μέν..., τόκα δὲ (Δωρ. παροξύτ.), Πινδ. Ν. 6. 19· τότ’ ἄλλος ἄλλοθ’ ἕτερος Σοφ. Ἠλ. 739· τοτὲ μέν..., ἄλλοτε δέ... Πλάτ. Φαῖδρ. 237Ε, πρβλ. Ποιητ. παρὰ Ξεν. ἐν Ἀπομν. 1. 2, 20· τοτὲ μέν..., αὖθις δὲ Πλάτ. Γοργ. 491C, κλπ.· τοτὲ μὲν δίκαιον, ὅταν δὲ βούληται ἄδικον ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 261C, πρβλ. Αἰσχύλ. Χο. 412 κἑξ.· - τοτὲ μὲν παραλείπεται ἐν τῇ πρώτῃ προτάσει, οἷος δ’ ἐκ νεφέων ἀναφαίνεται οὔλιος ἀστὴρ παμφαίνων, τότε δ’ αὖτις ἔδυ νέφεα σκιόεντα Ἰλ. Λ. 62, Πλάτ. Φαίδων 116Α, Θεαίτ. 192D.

Greek Monotonic

τοτέ: (με διαφορετική προφορά), επίρρ., κατά καιρούς, κάπου κάπου, τοτὲ μέν..., τοτὲ δέ..., άλλοτε μεν..., άλλοτε δε..., σε Ομήρ. Οδ., Αισχύλ. κ.λπ.· τότ' ἄλλος, ἄλλοθ' ἅτερος, σε Σοφ.· τοτὲ μέν..., αὖθις δέ..., σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

τοτέ: adv. иногда, подчас: τ. μὲν …, τ. δέ, τ. μὲν …, ἄλλοτε (δέ), τ. μὲν … αὖθις δέ Hom., Trag., Plat. иногда …, иногда, то …, то.

Middle Liddell

at times, now and then, τοτὲ μὲν . ., τοτὲ δὲ . ., at one time . ., at another . ., Od., Aesch., etc.; τοτ' ἄλλος, ἄλλοθ' ἅτερος Soph.; τοτὲ μὲν . ., αὖθις δὲ . ., Plat.