θυώδης
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ες, (θύος, ὄδ-ωδα, cf. εὐώδης, δυσώδης)
A smelling of incense, fragrant, εἵματα . . θυώδεα Od.5.264; θαλάμοιο θυώδεος 4.121; βωμός h.Ap.87; νηός h.Ven.59; ναοί Theoc.17.123; Οὔλυμπος h.Merc.322; λίβανος Emp.128.6; καπνός E.Andr.1026 (lyr.): Comp. -έστερος, τέρμινθος Thphr.HP3.15.3. II (θύον 1) belonging to the tree θύον, ib. 5.4.2.
German (Pape)
[Seite 1229] ες, weihrauchartig, wohlduftend; εἵματα Od. 5, 264. 21, 52; θάλαμος 4, 121; λίβανος Empedocl. bei Ath. XII, 510 d; Sp., ναός Theocr. 17, 123. – Bei Theophr. = dem θύον ähnlich.
Greek (Liddell-Scott)
θυώδης: -ες, (θύος, ὄδωδα, πρβλ. εὐώδης, δυσώδης): - ἔχω τὴν εὐωδίαν θυμιάματος, εὐώδης, ἀρωματικός, εἵματα... θυώδεα Ὀδ. Ε. 264˙ θαλάμοιο θυωδέος Δ. 121˙ βωμὸς Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 87˙ νηὸς Ὕμν. εἰς Ἀφροδ. 58, Θεόκρ. 17. 123˙ Οὔλυμπος Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 322˙ λίβανος Ἐμπεδ. 422˙ καπνὸς Εὐρ. Ἀνδρ. 1025. ΙΙ. (θύον, εἶδος) ὡς τὸ δένδρον θύον, Θεόφρ. Ι. Φ. 3. 15, 3., 5. 4, 2.
French (Bailly abrégé)
ης, ες :
qui a une odeur d’encens ; parfumé, odorant.
Étymologie: θύος.
English (Autenrieth)
Greek Monolingual
θυώδης, -ες (Α)
1. αυτός που έχει την ευωδία θυμιάματος, μυρωδάτος, ευώδης, αρωματικός
2. αυτός που ανήκει στο δέντρο θύον.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θύος + -ώδης (< όδ-ωδ-α) που διατηρεί στην προκειμένη περίπτωση την αρχική του σημασία «μυρωδάτος»].
