πανάποτμος

English (LSJ)

ον,

   A all-hapless, ἔ μοι ἐγὼ πανάποτμος Il.24.255, cf. 493.

German (Pape)

[Seite 457] ganz unglücklich; Il. 24, 255. 493; παναποτμότατος, Barbucall. 8 (IX, 425).

Greek (Liddell-Scott)

πᾰνάποτμος: -ον, ὅλως ἀτυχής, ὥ μοι ἐγὼ πανάποτμος Ἰλ. Ω. 255, πρβλ. 493.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
tout à fait infortuné.
Étymologie: πᾶν, ἄποτμος.

English (Autenrieth)

all-hapless, Il. 24.255 and 493.

Greek Monolingual

πανάποτμος, -ον (Α)
δυστυχέστατος, ατυχέστατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + ἄποτμος «δυστυχής»].

Greek Monotonic

πᾰνάποτμος: -ον, ολότελα ατυχής, σε Ομήρ. Ιλ.