κατεπιορκέω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
A commit perjury against, τῶν θεῶν Nicol.Prog.in Rh.1.348, 365 W. II Med., effect by perjury, οὐ κατεπιορκησόμενος τὸ πρᾶγμα D.54.40.
German (Pape)
[Seite 1396] einen Meineid schwören, τῶν θεῶν, Sp.; – οὐ κατεπιορκησόμενος τὸ πρᾶγμα, um nicht durch einen Meineid die Sache durchzusetzen, Dem. 54, 40.
Greek (Liddell-Scott)
κατεπιορκέω: ἐπιορκῶ ἀναιδῶς, Ἀριστ. Ρητ. 3. 3, 1, πρβλ. Walz Ρήτ. 1. 348, 365. ΙΙ. Μέσ., δι’ ἐπιορκίας κατορθώνω, οὐ κατεπιορκησόμενος τὸ πρᾶγμα Δημ. 1269. 24.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
prendre à témoin par un parjure, gén.;
Moy. κατεπιορκέομαι-οῦμαι venir à bout de qch par un parjure.
Étymologie: κατά, ἐπιορκέω.
Russian (Dvoretsky)
κατεπιορκέω: давать ложную клятву: κ. τῶν θεῶν Arst. ложно клясться богами; οὐ κατεπιορκησόμενος τὸ πρᾶγμα Dem. не собираясь добиться цели ценой ложной клятвы.
