ἐπιτακτήρ
τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, = ἐπιτάκτης (commander), X. Cyr. 2.3.4.
German (Pape)
[Seite 989] ῆρος, ὁ, der Befehlende, Xen. Cyr. 2, 3, 4.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτακτήρ: ῆρος, ὁ, = τῷ ἑπομ., Ξεν. Κύρ. 2. 3, 4.
French (Bailly abrégé)
ῆρος (ὁ) :
qui commande.
Étymologie: ἐπιτάσσω.
Greek Monolingual
ἐπιτακτήρ, ὁ (Α) επιτάσσω
αυτός που δίνει εντολές («τοῑς μὴ θέλουσιν ἑαυτοῑς προστάττειν ἐκπονεῖν τἀγαθά ἄλλους αὐτοῑς ἐπιτακτῆρας δίδωσι [ό θεός]», Ξεν.).
Greek Monotonic
ἐπιτακτήρ: -ῆρος, ὁ (ἐπιτάσσω), διοικητής, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιτακτήρ: ῆρος ὁ отдающий приказания, приказывающий Xen.
