δύστλητος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον, hard to bear, Ἀνάγκη Emp. 116, A.Ag. 1571 (anap.); δύστλητα τολυπεύειν IG14.2123.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): dór. δύστλᾱτ- B.Fr.20D.11
duro de sobrellevar, difícil de soportar Ἀνάγκη Emp.B 116, τάδε A.A.1571, στέρνων δ' ἄπο φύσημ' ἀνεὶς δύστλητον E.Ph.1438, κακά Lyc.1281, ἡ δ' ἐν θεοῖς ἀνάγκη δ. οὔκ ἐστι Plu.2.745d, πένθος RECAM 2.149 (I d.C.), AP 7.560 (Paul.Sil.), δύστλητα πανημέριος τολυπεύσει IUrb.Rom.1379.5.
German (Pape)
[Seite 689] schwer zu dulden; Aesch. Ag. 1571; Eur. Phoen. 1447; Plut. Symp. 9, 14, 6.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à supporter.
Étymologie: δυσ-, τλάω.
Greek (Liddell-Scott)
δύστλητος: -ον, ὃν δυσκόλως ὑποφέρει τις, Ἐμπεδ. παρὰ τῷ Πλουτ. 2. 745C, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1571· δύστλητα τολυπεύειν Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 562.
Greek Monolingual
δύστλητος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα τον υπομένει κανείς.
Greek Monotonic
δύστλητος: -ον, ανυπόφορος, δυσβάσταχτος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
δύστλητος: невыносимый, ужасный (Emped. ap. Plut., Aesch.; Eur. - v.l. δύσθνητος).