ἐπιρρυπαίνω

English (LSJ)

A soil on the surface, ὥσπερ ἰοῦ -αίνοντος τὴν πολυτέλειαν Plu.2.828a, cf. Philum.Ven.3.2 (Pass.). II. Pass., become foul again, of a wound, Archig. ap. Orib.46.26.3.

French (Bailly abrégé)

salir à la surface.
Étymologie: ἐπί, ῥυπαίνω.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιρρῠπαίνω: (сверху) покрывать грязью, пачкать, марать (τι Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιρρῠπαίνω: καθιστῶ τι ῥυπαρὸν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας, Πλούτ. 2. 828Α.

Greek Monolingual

ἐπιρρυπαίνω (Α) ρυπαίνω
1. λερώνω, ρυπαίνω («ὥσπερ ἰοῦ ἐπιρρυπαίνοντος τὴν πολυτέλειαν», Πλούτ.)
2. παθ. ἐπιρρυπαίνομαι
(για τραύματα) γίνομαι συνεχώς ρυπαρός, ακάθαρτος.