ἀναβάτης
Ὕβρις κακὸν μέγιστον ἀνθρώποις ἔφυ → Malum est hominibus maximum insolentia → Das größte Übel ist für Menschen Übermut
English (LSJ)
poet. ἀμβάτης, ου, ὁ,
A one who mounts, one mounted, of Pentheus in the tree, E.Ba.1107; esp. horseman, rider, X.HG5.3.1, Pl.Criti.119b, etc.
II stallion, Hsch.
III fire-brand(?), Sch.Ar.Ach.321.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Alolema(s): poét. ἀμβάτης E.Ba.1107, tb. en X.HG 5.3.1, Mem.3.3.2
• Prosodia: [-βᾰ-]
I adj. subido, emboscado en lo alto τὸν ἀμβάτην θῆρ' ὡς ἕλωμεν de Penteo subido a un pino, E.l.c.
II subst.
1 jinete Stesich.1.13A., Pl.Criti.119a, X.HG 5.3.1, Mem.3.3.2, Eq.3.12, 5.7, Plb.21.15.9, D.C.61.17.2, Plu.2.196e, LXX Ex.14.23, De.20.1
•conductor de carro militar, LXX Ex.15.19, 1Ep.Clem.51.5, quizá LXX Ex.14.23.
2 caballo semental Hsch.
III sent. dud., quizá tea Sch.Ar.Ach.321.
German (Pape)
[Seite 180] ου, ὁ, p. ἀμβάτης (was auch Xen. Mem. 3, 3, 2 steht), 1) der auf etwas gestiegen ist, Eur. Bacch. 1107; bes. Rossebesteiger, Reiter, Plat. Crit. 119 a; Xen. Hell. 5, 3, 1. – 2) der Beschäler, Sp.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui monte à cheval, cavalier.
Étymologie: ἀναβαίνω.
Russian (Dvoretsky)
ἀναβάτης: поэт. ἀμβάτης, ου ὁ
1 седок, всадник Xen., Plat., Plut.;
2 взобравшийся наверх, сидящий на дереве (θήρ Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀναβάτης: -ου, ὁ, ποιητ. ἀμβάτης, ὁ ἀναβαίνων, ὁ ἀναβάς, ὁ ἀναβεβηκώς, περὶ τοῦ Πενθέως ἐπὶ τοῦ δένδρου, Εὐρ. Βάκχ. 1107· ἰδίως, ὁ ἐφ’ ἵππου, ὁ ἱππεύς, Ξεν. Ἑλλ. 5. 3. 1, Πλάτ., κτλ.· πρβλ. ἀνάβασις Ι. 1. ΙΙ. «ἵππος ὀχευτής» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
ο (Α ἀναβάτης) (Ν θηλ. -τρια) ἀναβαίνω
1. αυτός που ανεβαίνει ή έχει ανεβεί κάπου
2. αυτός που ανεβαίνει σε άλογο, ιππέας, καβαλάρης
νεοελλ.
(για αρσενικά ζώα) βατευτής, επιβήτορας.
Greek Monotonic
ἀναβάτης: [βᾰ], -ου, ὁ, ποιητ. ἀμβάτης (ἀναβαίνω), αυτός που έχει ανεβεί, που έχει αναρριχηθεί, λέγεται για τον Πειθέα πάνω σε δέντρο, σε Ευρ.· λέγεται για ιππέα, σε Ξεν.
Middle Liddell
ἀναβαίνω
one mounted, of Pentheus in the tree, Eur.: a horseman, rider, Xen.
