ἐξηγητικός
διὸ δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν ὄντων σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ μὴ γράψας ποτὲ ἐν ἀνθρώποις εἰς φθόνον καὶ ἀπορίαν καταβαλεῖ → And this is the reason why every serious man in dealing with really serious subjects carefully avoids writing, lest thereby he may possibly cast them as a prey to the envy and stupidity of the public | Therefore every man of worth, when dealing with matters of worth, will be far from exposing them to ill feeling and misunderstanding among men by committing them to writing
English (LSJ)
ἐξηγητική, ἐξηγητικόν,
A of narrative or for narrative, Diom. p.428K.: Comp. Adv. ἐξηγητικώτερον Antig.Mir.60.
2 explanatory, Hermog.Id.1.6, Alex. Aphr. in Metaph.358.13, S.E. M.9.132, etc. Adv. ἐξηγητικῶς ib.7.28.
II ἐξηγητικά (sc. βιβλία), τά, title of work on religious rites by Anticlides, Plu.Nic.23: ἐξηγητικόν, τό, work by Timosthenes, Sch.A.R.3.847.
German (Pape)
[Seite 880] ή, όν, erklärend, auslegend, Schol. oft; Plut. Nic. 23 u. sonst τὰ ἐξηγητικά, Bücher um Erklären der Wunderzeichen.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
propre à raconter ou propre à expliquer : τὰ ἐξηγητικά (βιβλία) PLUT traités de l'interprétation des songes.
Étymologie: ἐξηγέομαι.
Russian (Dvoretsky)
ἐξηγητικός: разъясняющий, истолковывающий Sext.
Greek (Liddell-Scott)
ἐξηγητικός: -ή, -όν, ὁ περὶ τὴν ἐξήγησιν, ἑρμηνευτικός, περ’ τῶν μερῶν τῆς γραμματικῆς, Α. Β. 659, πρβλ. Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 847. ΙΙ ἐξηγητικὰ (ἐνν. βιβλία), τά, βιβλία περὶ ἑρμηνείας οἰωνῶν, Πλουτ. Νικ. 23: - Ἐπίρρ. -κῶς, ἑρμηνευτικῶς, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 7. 28.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐξηγητικός, -ή, -όν) εξηγητής
ερμηνευτικός, διασαφητικός («εξηγητικά σχόλια»)
αρχ.
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη διήγηση.
Greek Monotonic
ἐξηγητικός: -ή, -όν, ερμηνευτικός, σε Πλούτ.
Middle Liddell
ἐξηγητικός, ή, όν
of or for interpretation, Plut.
