Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

concinno

From LSJ
Revision as of 07:31, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_2)

Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν → I was not born to hate, but to love.

Sophocles, Antigone, 523

Latin > English (Lewis & Short)

concinno: āvi, ātum, v. a. id.,
I to join fitly together, to order, arrange appropriately, to set right, adjust: concinnare est apte componere, Paul. ex Fest. p. 38, 1 Müll. (cf. compono, II. B.; mostly anteclass. and post-Aug.; most. freq. in Plaut.; not in Ter., Cic., or Quint.; in Cic. Oecon. Fragm. 7, p. 474 Orell., the words prob. belong to Col.; v. Col. 12, 2, 6).
I Prop.: vinum, Cato, R. R. 114; 115: et commodare trapetum, id. ib. 135 fin.: pallam, Plaut. Men. 5, 1, 33; cf.: cetera, quae refectionem desiderant, Col. 12, 3, 9: tantas struices patinarias, Plaut. Men. 1, 1, 26: auceps aream, id. As. 1, 3, 64: vultum, to adorn, Petr. 113, 5: cadaver. App. M. 7, p. 199.—
   B Trop.: ingenium, to form. cultivate, Sen. Ep. 7, 6.—
II Meton., in gen., to prepare, cause, occasion, produce: livorem scapulis tuis, Plaut. Truc. 4, 3, 19: lutum, id. Rud. 1, 2, 8: venti Vis fervorem mirum in undis, Lucr. 6, 437; cf.: vis (venti) hiatum, id. 6, 584: munusculum tibi, Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3: consuetudo amorem, Lucr. 4, 1279: aliquid controversiae, Afran. ap. Non. p. 433, 31: quantum mali, Phaedr. 2, 4, 25: multum mihi negotii concinnabis, Sen. Ep. 117, 1.—
   B With a qualifying adj. in Plaut., and once in Naev., = reddere, to make, render, cause to be something: qui me insanum verbis concinnat suis, Plaut. Capt. 3, 4, 69: lacrumantem ex abitu concinnas tuam uxorem, id. Am. 1, 3, 31: homines delirantes, id. ib. 2, 2, 96: liberis orbas oves, id. Capt. 4, 2, 38: tranquillam viam, id. Stich. 2, 1, 13: annonam caram e vili, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 66: numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem, id. Trin. 3, 2, 58: vastam rem hostium, Naev. ap. Non. p. 90, 30 dub. (al. vastat).

Latin > French (Gaffiot 2016)

concinnō,¹¹ āvī, ātum, āre (concinnus), tr.,
1 ajuster, agencer : aream Pl. As. 216, agencer une aire [d’oiseleur] ; Corinthia Sen. Brev. 12, 2, disposer artistement des vases de Corinthe || varius concinnat id aer Lucr. 6, 1116, c’est la diversité de l’air qui produit cette corrélation des maladies avec les contrées] || [fig.] donner une forme convenable : ingenium Sen. Ep. 7, 6, former le caractère
2 préparer, produire : alicui multum negotii Sen. Ep. 117, 1, attirer (susciter) beaucoup d’embarras à qqn ; consuetudo concinnat amorem Lucr. 4, 1283, l’habitude prépare (fait naître) l’amour || [avec 2 accus.] = efficere : aliquem insanum Pl. Capt. 601, rendre fou qqn (Amph. 529 ; 728 ; Capt. 818, etc.).