Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

guttur

From LSJ
Revision as of 08:28, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_6)

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet → May he love tomorrow who has never loved before; And may he who has loved, love tomorrow as well.

Pervigilium Veneris

Latin > English (Lewis & Short)

guttur: ŭris, n. (ante-class.; also m. in
I acc. sing. gutturem, Plaut. Mil. 3, 2, 22; id. Aul. 2, 4, 25; Nov. Com. Fragm. v. 118 Rib.), the gullet, throat (cf.: faux, gula, jugulum): da meo gutturi gaudium, Plaut. Curc. 1, 2, 10; 49: venter gutturque resident ferias, id. Capt. 3, 1, 8: guttur homini tantum et suibus intumescit, Plin. 11, 37, 68, § 179: quis tumidum guttur miratur in Alpibus? Juv. 13, 162: (tamquam si in Alpibus gutturosos homines admireris, ubi tales sunt plurimi scilicet: nam lata et inflata colla habent, Vet. Schol. ad h. 1.): haud modicos tremulo fundens e gutture cantus, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: liquidum tenui gutture cantat avis. Ov. Am. 1, 13, 8: parentis olim si quis impia manu Senile guttur fregerit, Hor. Epod. 3, 1.—In plur.: fodere guttura cultro, Ov. M. 7, 314: laqueo ligare guttura, id. ib. 6, 135.—Hence,
II Transf., gluttony: memorabile magni Gutturis exemplum, Juv. 2, 114.—Comically: inferior, i. e. anus, Plaut. Aul. 2, 4, 25.

Latin > French (Gaffiot 2016)

guttŭr,¹¹ ŭris, n., gosier, gorge : Pl. Curc. 106 ; [poet.] Cic. Div. 1, 14 ; Hor. Epo. 3, 1 ; pl. guttura Ov. M. 7, 314 || [fig.] = gloutonnerie : Juv. 2, 114. masc. Varro Men. 337 ; acc. gutturem Pl. Mil. 385 ; Aul. 304.

Latin > German (Georges)

guttur, uris, n., die Gurgel, Kehle, bei den Vögeln der Kropf, I) eig.: a) der Menschen, Cels., Sen. u.a.: tumidum od. turgidum, dicker Hals, Kropf, Iuven. 13, 162. Vitr. 8, 3, 20 (u. so guttura, dicke Hälse, Geschwülste am Halse, Plin. 19, 45 u. 28, 42): inferior, scherzh. = der After, Plaut.: guttur alci frangere, jmdm. das Genick brechen, Hor. – b) der Tiere, suis, Plin.: atrum (corvi), Catull.: tria guttura pandens (Cerberus), Verg.: bes. als Sitz der Stimme der Vögel, modicos tremulo fundere e gutture cantus, Cic. poët.: liquidum tenui gutture cantat avis, Ov.: ovantes gutture corvi, Verg. – II) meton., eine gefräßige Gurgel = die Freßhaftigkeit, Iuven. 2, 114 (Cic. Cael. 44 jetzt vitium ventris et gurgitis). – / guttur als masc., Nom. bei Varro sat. Men. 237: Akk. gutturem, Nov. com. 118. Plaut. aul. 304 G.; mil. 835 u. trin. 1014. Lucil. 1167. Gargil. de cura boum § 2. – Nbf. guttor, Gloss. IV, 347, 56 u. V, 544, 12.