μιμνᾴσκω

English (Slater)

μιμνᾴκσω (?) (fut. μνσει: aor. ἔμνᾶσεν: pass. aor., impv. μνάσθητ（ι); μνασθείς, -έντι: pf. pro pres., μέμνᾶται, -ανται: opt. 3 pl. μεμνᾴατο coni.; μεμνάσθω; μεμνᾶσθαι; μεμνᾶμένος: plupf. pro impf., ἐμέμναντ（ο).)
   1 act., cause to be remembered ἀγῶνί τε Κίρρας, ἐν τῷ Θρασυδᾷος ἔμνασεν ἑστίαν τρίτον ἔπι στέφανον πατρῴαν βαλών (P. 11.13) μνάσει δὲ καί τινα ναίο[ν]θ' ἑκὰς ἡρωίδος θεαρίας (sc. Μοῖσα) (Pae. 14.35)
   2 esp., aor., pf., plupf. pass. pro aor., pres., impf.
   a remember
   I abs. πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ (O. 6.11)
   II c. acc., met. ταῦτα καὶ μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί (I. 8.26)
   III c. part. θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη, καὶ τελευτὰν ἁπάντων γᾶν ἐπιεσσόμενος (N. 11.15)
   IV c. ὅτι + ind. μνάσθηθ' ὅτι τοι ἕσσατο ἄνακτι βωμὸν fr. 140a. 62 (36).
   b call to mind, make mention of
   a abs. μνασθέντι δὲ Ζεὺς ἄμπαλον μέλλεν θέμεν (sc. θεῷ) (O. 7.61)
   II c. gen. εἶπον δὲ μεμνᾶσθαι Συρακοσσᾶν (O. 6.93) μηδὲ Διρκαίων ὑδάτων ἀὲ μέμναται (P. 9.88) μεγάλων δ' ἀέθλων Μοῖσα μεμνᾶσθαι φιλεῖ (N. 1.12) Διὸς δὲ μεμναμένος ἀμφὶ Νεμέᾳ πολύφατον θρόον ὕμνων δόνει ἡσυχᾷ (N. 7.80) (ἄεθλα）· ὧν ἐγὼ μνασθεὶς ἐπασκήσω κλυταῖς ἥρωα τιμαῖς (N. 9.9)
   c frag., test., Et. Gen., s. v., Πίνδαρος δὲ δωρικώτερον διὰ τῆς αι λτ;διφθόγγου ἐν προσῳδίοις add. Σ Hom. Ψ 3γτ;, μεμναίατο. (μεμναίατ' ἀοιδᾶς Σ, Ψ 361; unde μεμνᾴατο Boeckh, μεμνᾷτ Schr. Pindaro tribuerunt: v. Wackernagel, Sprachl. Unters., 90) fr. 94.