ἀπρεπής

English (LSJ)

ές,

   A unseemly, unbecoming, ἀ. τι ἐπιγνῶναι, πάσχειν, Th.3.57,67; ἀ. καὶ ἄσχημον Pl.Lg.788b; μέθη . . φύλαξιν -έστατον Id.R.398e; τὸ . . τοιαυτὶ ποιεῖν ἀπρεπές Epicr.11.33; τὸ ἀ., = ἀπρέπεια, Th.5.46,6.11. Adv. -πῶς, poet. -πέως, h.Merc. 272, Pl.Phdr.274b, etc.: Comp. -έστερον Hdn.3.13.1.    II of persons, disreputable, indecent, ἀνδρίον Theoc.5.40.

German (Pape)

[Seite 338] ές, unschicklich, unanständig, ἀπρεπὲς καὶ ἄσχημον Plat. Legg. VII, 788 b; μέθη τοῖς φύλαξιν ἀπρεπέστατον Rep. III, 398 c; πάσχειν THUC. 3, 67; unangemessen, νομίζων οὐκ ἂν ἀπρεπῆ λεχθῆναι 2, 36; u. öfter. – Adv. ἀπρεπῶς, ἀπρεπέως, H. h. Merc. 272.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπρεπής: -ές, ἄκοσμος, οὐχὶ εὐπρεπής, ἀναιδής, ἀσχήμων, ἀπ. τι ἐπιγνῶναι, πάσχειν Θουκ. 3. 57. 67· ἀπρ. καὶ ἄσχημον Πλάτ. Νόμ. 788Β· ἀλλὰ μὴν μέθη γε φύλαξιν ἀπρεπέστατον ὁ αὐτ. Πολ. 398Ε· τὸ… τοιαυτὶ ποιεῖν ἀπρεπὲς Ἐπικρ. ἐν Ἀδήλ. 1. 33· τὸ ἀπρεπὲς = ἀπρέπεια Θουκ. 5. 46., 6. 11: - Ἐπίρρ. -πῶς, ποιητ. -πέως, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 272, Πλάτ. Φαῖδρ. 274Β, κλτ. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, αἰσχρός, μιαρός, ὦ φθονερόν τι καὶ ἀπρεπὲς ἀνδρίον Θεόκρ. 5. 40.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
malséant, inconvenant ; τὸ ἀπρεπές inconvenance.
Étymologie: ἀ, πρέπω.

Spanish (DGE)

-ές
I 1indecoroso, indigno de abstr. τέλος Isoc.12.83, ἀπρεπές τι πάσχοντες Th.3.67, προσέθεσαν τὰ ἀπρεπέστατα Th.7.68, πρᾶγμα Demetr.Eloc.75, πληγαί PTeb.765.4 (II a.C.), ἡδοναί Ph.1.155, μηρῶν ἐπάλλαξις Plu.2.45d, ἀπρεπῆ ... ταῦτα καὶ ἀλλότρια Luc.DDeor.15.1, ἐβιάζετό τι εἰπεῖν τῶν ἀπρεπῶν Ael.VH 14.19, μαθήματα Amph.Seleuc.81, c. dat. ἀπρεπὲς ἡμῖν δρᾶμα LXX 4Ma.6.17, οὐκ ὄντος ἀπρεποῦς τοῖς ἐπιχωρίοις no siendo considerado indigno por los habitantes I.AI 18.314
•de pers. desacreditado, indigno Theoc.5.40, Lib.Eth.18.2, tb. de cosas ἐσθῆτες Artem.2.3 (p.88).
2 inconveniente, inoportuno, inadecuado de abstr. ἐπιζήμια τιθέντα ποιεῖν νόμους ἀπρεπὲς ἅμα καὶ ἄσχημον Pl.Lg.788b, sup. μέθη γε φύλαξιν ἀπρεπέστατον Pl.R.398e, ἀποκοπή Demetr.Eloc.238
•c. πρός y ac. τὴν παραβολὴν ἀπρεπῆ πεποιῆσθαι πρὸς τὴν ἐκείνων δόξαν haberse servido de una comparación inadecuada en relación con su fama Isoc.12.227
•c. ἐν y dat. λίθοι ἀπρεπεῖς ἦσαν ἐν τῇ οἰκοδομῇ τοῦ πύργου Herm.Sim.9.4.6
•esp. en métr. ἀπρεπὲς (τὸ προκελευσματικόν) γὰρ διὰ τὸ τῶν βραχειῶν πλῆθος Aristid.Quint.47.7
•tb. en ret. de un tipo de causa judicial insostenible inapropiado, incongruente Fortunat.Rh.84.4.
3 mús. disonante, inarmónico πρέποντος μέλους καὶ ἀπρεποῦς Phld.Mus.4.23.32, cf. 4.22.15.
II 1subst. τὸ ἀπρεπές deshonra ἐν μὲν τῷ σφετέρῳ καλῷ, ἐκείνων ἀπρεπεῖ Th.5.46, cf. 6.11.
2 fealdad de un vestido, I.AI 3.158.
3 inoportunidad γίνεται μέντοι τὰ μικρὰ μεγάλα ἕτερον τρόπον, οὐ διὰ τοῦ ἀπρεποῦς Demetr.Eloc.122.
III adv. -ῶς, -έως
1 de manera indigna Isoc.14.48.
2 inapropiadamente τὸ δ' ἀπρεπέως ἀγορεύεις h.Merc.272, ἔχειν Pl.Phdr.274b, μετακεῖσθαι Demetr.Eloc.188, cf. Sch.Er.Il.2.795 (p.170)
•tb. compar. ἀπρεπέστερον ἢ βασιλεῦσιν ἥρμοζεν más inadecuadamente de lo que correspondía a unos emperadores Hdn.3.13.1.

Greek Monolingual

-ές κ. άπρεπος, -η, -ο (AM ἀπρεπής, -ές) πρέπω
ο μη ευπρεπής, ανάρμοστος
αρχ.
1. (για πρόσωπα) αισχρός, μιαρός
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἀπρεπές
η απρέπεία.

Greek Monotonic

ἀπρεπής: -ές (πρέπω)·
I. ανάρμοστος, αναιδής, άκοσμος, αυτός που στερείται ευπρέπειας, σε Θουκ. κ.λπ.· τὸἀπρεπές = ἀπρέπεια, στον ίδ.· επίρρ. -πῶς, ποιητ. -πέως, σε Ομηρ. Ύμν., Πλάτ.
II. λέγεται για πρόσωπα, αισχρός, ανυπόληπτος, σε Θεόκρ.