μωκάομαι

English (LSJ)

(μῶκος mimic, and so, ridicule, Ael.NA1.29, Alciphr. 1.33, 3.27: abs., μωκώμενος in jest, opp. πεποιθώς, Epicur.Ep.3p.62U., cf. Phld.Vit.p.38 J.; μωκωμένη διάλεκτος Agatharch.21; προσφορὰ μεμωκημένη (v.l. μεμωμ-) offering made in mockery, LXX Si.31 (34).18:—Pass., ib.Je.28(51).18.—Act. only in Cyr. (Said to be formed from the sound made by a camel, κάμηλος μωκᾶται Anon. de voc.animal. in Stud.Ital.1.93; = mugio, Glossaria)

Greek (Liddell-Scott)

μωκάομαι: ἀποθ., (μῶκος) μορφάζω, κάμνω παντοίους μορφασμοὺς καὶ δι’ αὐτῶν γοητεύω, ἀπατῶ τινα, καὶ οὕτω περιπαίζω, καταγελῶ, Αἰλ. π. Ζ. 1. 29, Ἀλκίφρων 1. 33., 3. 27, Διογ. Λ. 10. 127. ― Τὸ ἐνεργ. μωκάω παρὰ τοῖς γραμμ: ὅθεν ἐν τῷ παθ., προσφορὰ μεμωκημένη, μετὰ διαφ. γραφ. μεμωμ., Ἑβδ. (Σειράχ. ΛΑ΄ 18). Ἐσχηματίσθη δὲ ἡ λέξις ἐκ τοῦ ἤχου ὃν παράγει ἡ κάμηλος, κάμηλος μωκᾶται Valck. εἰς Ἀμμών. σ. 231· ἴδε μυκάομαι ἐν τέλ.

Russian (Dvoretsky)

μωκάομαι: насмехаться Diog. L.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: mock, ridicule, insult (LXX, Epicur., Agatharch.).
Compounds: Rarely with prefix like δια-, κατα-.
Derivatives: μωκός m. mocker, insulting (Arist., LXX) with μωκία mockery, μῶκος m. insult (Anon. ap. Ath., Simp.) with μωκ-άζω (Suid.), -εύω (Zonar.) insult. μώκημα (LXX), δια-, κατα-μώκησις (Plb., Ath.) mockery.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Because of the form (cf. βρωμάομαι, πωτάομαι a.o. Schwyzer 719) it is obvious to take μωκάομαι as an intensive deverbative; the rare μωκός and μῶκος are then backformations. One might also compare intensives like μηκάομαι and μυκάομαι. Further unknown. Acc. to an anonymous spokesman (Stud. itfilcl. N.S. 1, 93) the word would have been used prop. of a camel (κάμηλος μωκᾶται), an indication which points to onomatopoetic origin. -- Cf. μῶμος. - Fur. 133 compares μώχεται φθονεῖ H. and concludes to a Pre-Greek word.

Frisk Etymology German

μωκάομαι: {mōkáomai}
Grammar: v.
Meaning: spotten, verspotten, höhnen (LXX, Epikur., Agatharch. usw.)
Composita: vereinzelt mit Präfix wie δια-, κατα-,
Derivative: mit μώκημα (LXX), δια-, καταμώκησις (Plb., Ath.) Spötterei. Daneben μωκός m. Spötter, höhnisch (Arist., LXX) mit μωκία Spötterei, μῶκος m. Hohn (Anon. ap. Atn., Simp.) mit μωκάζω (Suid.), -εύω (Zonar.) höhnen.
Etymology: Wegen der Form (vgl. βρωμάομαι, πωτάομαι u.a. Schwyzer 719) liegt es nahe, μωκάομαι als ein intensives Deverbativum aufzufassen; dabei sind die seltenen μωκός und μῶκος als Rückbildungen zu verstehen. Auch Intensiva wie μηκάομαι und μυκάομαι bieten sich zum Vergleich. Sonst dunkel. Nach einem anonymen Gewährsmann (Stud. itfilcl. N.S. 1, 93) soll das Wort eig. vom Kamel gebraucht worden sein (κάμηλος μωκᾶται), eine Angabe, die für onomatopoetischen Ursprung sprechen würde. — Vgl. μῶμος.
Page 2,282