αμεταχείριστος
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀμεταχείριστος, -ον)
νεοελλ.
αυτός που δεν τον μεταχειρίζεται ή δεν τον μεταχειρίστηκε ακόμη κανείς, αχρησιμοποίητος, ολοκαίνουργιος
αρχ.
αυτός που δεν μπορεί κανείς να τον μεταχειριστεί, να τον χρησιμοποιήσει, άχρηστος, δύσχρηστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μεταχειρίζω, μεταχειρίζομαι].
