επιτήδευση
ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ → hard it is to learn the mind of any mortal or the heart, 'till he be tried in chief authority | it is impossible to know fully any man's character, will, or judgment, until he has been proved by the test of rule and law-giving
Greek Monolingual
η (AM ἐπιτήδευσις) επιτηδεύω
υπερβολική ακρίβεια, εξεζητημένη συμπεριφορά, προσποιητός, πλαστός τρόπος («επιτήδευση ύφους ή ευγένειας»)
αρχ.-μσν.
επάγγελμα, αφοσίωση σε μια εργασία («τί τὰς λοιπὰς ἐπιτηδεύσεις ἐννοήσομεν;», Πλάτ.)
αρχ.
1. τρόπος διαβιώσεως («διὰ τὴν πᾱσαν ἐς ἀρετὴν νενομισμένην ἐπιτήδευσιν», Θουκ.)
2. φρ. α) «τὸ ἐξ ἐπιτηδεύσεως»
(για ύφος) ψεύτικο, εξεζητημένο, τεχνητό, φτιαχτό
β) «κατ’ ἐπιτήδευσιν» — με ειδική επιμέλεια.
