προσθιγγάνω
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
fut. -θίξομαι,
A touch, τινος S.Ph.9, E.IA339 (troch.); εἰ δὲ τῶνδε προσθίξῃ χερί with the hand, Id.Heracl.652: abs., προσθιγών by his touch, A.Ch.1059, cf. S.Ph.817, Philum.Ven.36.3.
German (Pape)
[Seite 766] (s. θιγγάνω), anrühren, berühren; c. gen., Λοξίου δὲ προσθιγών, Aesch. Ch. 1055; ἀπό μ' ὀλεῖς ἢν προσθίγῃς, Soph. Phil. 806; οὔτε λοιβῆς ἧμιν οὔτε θυμάτων παρῆν ἑκήλοις προσθιγεῖν, 9; μή σου προσθίγω γενειάδος, Eur. Hec. 344; εἰ τῶνδε προσθίξεις χερί, Heracl. 652; und praes., I. A. 339.
Greek (Liddell-Scott)
προσθιγγάνω: μέλλ. -ίξομαι, ἐγγίζω, ψαύω, τινος Σοφ. Φιλ. 9, Εὐρ. Ι. Α. 339· εἰ δὲ τῶνδε προσθίξει (κοινῶν -εις) χερί, τῇ χειρί, Εὐρ. Ἡρακλ. 652, ἔνθα ἴδε Elmsl.· ἀπολ., προσθιγών, Αἰσχύλ. Χο. 1059, πρβλ. Σοφ. Φ. 917.
French (Bailly abrégé)
f. προσθίξομαι, ao.2 προσέθιγον;
toucher à, gén..
Étymologie: πρός, θιγγάνω.
