ἄθετος

English (LSJ)

ον, (τίθημι)

   A without position or place, μονὰς οὐσία ἄ., στιγμὴ δὲ οὐσία θετός Arist.AP0.87a36, cf. Metaph.1016b25, 1084b27, Dam.Pr.22.    2 not in its place, i.e. lying about, πλίνθος, λίθος, IG1.322i10,22.    3 not adopted, Posidipp.39, Anon.Rhythm.Oxy.9iv16.    II wasted, useless, χρόνος Plb.18.9.10; unfit, to be rejected, πρός τι D.S.11.15: c. dat., ῥευματισμοῖς, σπληνικοῖς, Dsc.1.128, 2.70.6; of persons, incompetent, PAmh.2.64.12 (ii A. D.). Adv. -τως, = ἀθέσμως, lawlessly, despotically, A.Pr.150 (lyr.); unsuitably, ἔχειν πρός τι Plu.2.715b, Philum.Ven.2.3.

German (Pape)

[Seite 46] 1) nicht gesetzt, dem θετός entgegengesetzt, Arist. Anal. post. 1, 23; = ἀποίητος, Posidipn. B. A. 350. – 2) zu verwerfen, Polyb. 17, 9, 10. Dah. ungeeignet, unpassend, πρός τι Diod. S. 11, 15; ebenso ἀθέτως ἔχειν πρός τι Plut. Symp. 7, 10, 2. – Bei Aesch. Pr. 150 ἀθέτως κρατὐνει Ζεύς, ungesetzlich.

Greek (Liddell-Scott)

ἄθετος: -ον, (τίθημι) ἄνευ θέσεως ἢ τόπου· οὕτω καλεῖται ἡ μονὰς κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν στιγμήν, ἥτις εἶνε θετή, Ἀριστ. Μεταφ. 4. 6, 25· ἡ μονὰς στιγμὴ ἄθ. ἐστι, αὐτόθι 12. 8. 27· πρβλ. Ἀναλ. Ὕστ. 1. 27. 2) ὁ μὴ ἐν τῇ οἰκείᾳ θέσει εὑρισκόμενος· πλίνθος, λίθος, Συλλ. Ἐπιγρ. 160. 1. 10, 22. ΙΙ. ὁ κατὰ μέρος τεθείς, ἀσθενής, Πολύβ. 17. 9. 10· ἐντεῦθεν: ἄχρηστος, ἀκατάλληλος, Διόδ. 11. 15: - Ἐπιρρ. -τως = ἀθέσμως, παρανόμως, δεσποτικῶς, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 150.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 sans place, sans position;
2 qu’on met de côté, invalide ; impropre, τινι, πρός τι à qch.
Étymologie: ἀ, τίθημι.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no tiene o no ocupa lugar μονάς Arist.Metaph.1016^b25, 1084^b27, APo.87^a36, Dam.Pr.22.
2 fuera de sitio, sin colocar πλίνθος IG 1³.474.10, cf. 23 (V a.C.)
•inadecuado τόπος ἄ. πρὸς ναυμαχίαν D.S.11.15, cf. Plb.18.9.10
•medic. inadecuado, que no sienta bien c. dat. ῥευματισμοῖς Dsc.1.128, σπληνικοῖς Dsc.2.70.6, abs. ὁ δ' ἀρχομένης τῆς καθάρσεως καιρὸς ἄθετος el comienzo de la menstruación no es el momento apropiado (para copular con vistas a la concepción), Sor.26.2
•de pers. incompetente, PAmh.64.12 (II d.C.).
II 1no hecho Posidipp.40.
2 no intentado, no probado ἀθέτους ἐατέον τὰς τοιαύτας χρήσεις no deben intentarse tales usos (métricos), Aristox.Rhyth.Ox.4.16.
III adv. -ως
1 contra toda ley, tiránicamente Ζεὺς ἀ. κρατύνει A.Pr.150.
2 inadecuadamente πρὸς πολιτικὴν σκέψιν ἀ. ἔχειν διὰ τὸν οἶνον Plu.2.715b, cf. Philum.Ven.2.3.

Greek Monotonic

ἄθετος: -ον (τίθημι), αυτός που έχει τοποθετηθεί κατά μέρος, στην άκρη· επίρρ. -τως = ἀθέσμως, παράνομα, δεσποτικά, σε Αισχύλ.