ἀποτίνυμαι
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
German (Pape)
[Seite 331] sich Buße zahlen lassen, πολέων δ' ἀπετίνυτο ποινήν Il. 16, 398; τῶν μ' ἀποτινύμενοι κακὰ ῥέζετε Od. 2, 73; sp. D.; Her. 6, 65.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποτίνυμαι: ποιητ. ἀντὶ τοῦ ἀποτίνομαι, (ὃ ἴδε).
French (Bailly abrégé)
faire payer ; faire expier, tirer vengeance de, gén. ; πολέων ἀπ. ποινήν IL tirer vengeance de la mort d’un grand nombre (de Grecs tués par les Troyens) ; ἀπ. τινά τινος punir qqn de qch.
Étymologie: ἀπό, τίνυμαι.
English (Autenrieth)
(τίνω): exact satisfaction from some one for something; τινά τινος, cause one to pay you back for something, take vengeance for, Od. 2.73 ; πολέων ἀπετίνυτο ποινήν, i. e. avenged many, Il. 16.398.
Greek Monotonic
ἀποτίνῠμαι: ποιητ. αντί ἀποτίνομαι· βλ ἀποτίνω II.