ἀσπερχές

From LSJ
Revision as of 21:44, 30 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (3)

Πρὸς εὖ λέγοντας οὐδὲν ἀντειπεῖν ἔχω → Loquenti bene, quod contradicam, habeo nihil → Wenn einer gut spricht, kenn' ich keinen Widerspruch

Menander, Monostichoi, 464
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀσπερχές Medium diacritics: ἀσπερχές Low diacritics: ασπερχές Capitals: ΑΣΠΕΡΧΕΣ
Transliteration A: asperchés Transliteration B: asperches Transliteration C: asperches Beta Code: a)sperxe/s

English (LSJ)

   A hotly, unceasingly, Hom., who uses only the neut. form as Adv., esp. in phrase ἀσπερχὲς μενεαίνεις Il.4.32; ἀ. κεχολῶσθαι 16.61, al. (ἀ- intens., σπέρχομαι.)

German (Pape)

[Seite 373] (σπέρχω), heftig, leidenschaftlich, unablässig; μενεαίνειν Iliad. 4, 32. 22, 10 Od. 1, 20; κεχολῶσθαι Iliad. 16, 61; Ἕκτορα ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπε 22, 188; πάρεχον 18, 556; auch Eur. fr. Dan. 51. Die Natur des α ist zweifelhaft.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσπερχές: ἐσπευσμένως, σφοδρῶς, θερμῶς, ἀπαύστως, Ὅμ., ὅστις μεταχειρίζεται μόνον τὸν οὐδ. τοῦτον τύπον, ὡς ἐπίρρ. ἰδίως ἐν ταῖς φράσ. ἀσπερχὲς μενεαίνειν Ἰλ. Δ. 32· ἀσπ. κεχολῶσθαι Π. 61, κτλ. (Παρὰ τὸ α ἐπιτατικὸν καὶ τὸ σπέρχομαι, εἶμαι ὀξύθυμος, ὀργίλος, ἐκτὸς ἂν παραδεχθῶμεν τὴν γνώμην τοῦ Ἑρμάννου, ὅστις παράγει αὐτὸ ἐκ τοῦ ἐνεργ. σπέρχω καὶ τοῦ στερητ. α).

French (Bailly abrégé)

adv.
avec ardeur, sans trêve, sans relâche.
Étymologie: ἀ- prosth., σπέρχω.

English (Autenrieth)

(σπέρχω): vehemently; ‘busily,’ Il. 18.556.

Spanish (DGE)

sólo neutr. como adv. incesantemente, ardientemente ἀ. μενεαίνεις Ἰλίου Il.4.32, cf. 22.10, Od.1.20, Ἕκτορα δ' ἀ. κλονέων ἔφεπ' ὠκὺς Ἀχιλλεύς Il.22.188, ἀ. κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν Il.16.61
sin interrupción εἰσόκε πάντας ἀντιβίην ἀ. ὀρινομένους ἐδάιξαν hasta que acabaron con todos los que atacaban sin tregua A.R.1.1002, ἀ. ... πάϊς ἤρχετο δίη Eudoc.Cypr.91B.

• Etimología: Comp. en *-ες de σπέρχω q.u. c. ἀ- intensiva.

Greek Monolingual

ἀσπερχές επίρρ. (Α)
ακατάπαυστα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- (αθροιστικό-επιτακτικό) + πιθ. σπέρχος, το (< σπέρχομαι), του οποίου το ένσιγμο θ. εναλλάσσεται με το επίθημα -nο-στον τ. σπερχνός (πρβλ. έρεβος-ερεμνός)].

Greek Monotonic

ἀσπερχές: (α ευφωνικό, σπέρχω), ουδ., χρησιμ. ως επίρρ., εσπευσμένα, σφοδρά, βίαια, σε Όμηρ.