βυσσός
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
ὁ,
A = βυθός, depth of the sea, Il.24.80, Hdt.2.28,96, Arist. HA547b15.
German (Pape)
[Seite 468] ion. = βυθός, ὁ, Meerestiefe; Hom. einmal, Iliad. 24, 80, vgl. Scholl. Herodian. und Apollon. Lex. Homer. p. 53, 19; – Her. 2, 96. 3, 23; Arist. H. A. 5, 15; vgl. βύσσα.
Greek (Liddell-Scott)
βυσσός: ὁ, ἀρχαιότερος τύπος τοῦ βυθός, τὸ βάθος τῆς θαλάσσης, ὁ πυθμήν, Ἰλ. Ω. 80· ὡσαύτως παρ’ Ἡροδ. 2. 28, 96, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 5. 15, 15.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
fond, particul. fond de la mer.
Étymologie: ion. c. βυθός.
English (Autenrieth)
(= βύθος): the deep, depths, Il. 24.80†.
Greek Monolingual
Greek Monotonic
βυσσός: ὁ (βυθός), βάθος της θάλασσας, πυθμένας, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
βυσσός: ὁ глубь, глубина, преимущ. морская Hom., Her., Arst.
Frisk Etymological English
See also: s. βυθός
