ἑκτέος

English (LSJ)

α, ον, (ἔχω) A to be held, Ar.Ach.259. II ἑκτέον, one must have, χάριν τινί X.Mem.3.11.2 ; πρόνοιαν Aen.Tact.Praef.3 ; πλέον ἑ., = πλεονεκτητέον, Pl.Grg.490c. 2 one must behave, comport oneself, πρὸς τοὺς κινδύνους εὐρώστως Iamb.VP30.173.

Greek (Liddell-Scott)

ἑκτέος: -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἔχω, ὃν πρέπει νὰ ἔχῃ τις, Ἀριστοφ. Ἀχ. 259. ΙΙ. ἑκτέον, δεῖ ἔχειν, χάριν τινὶ Πλάτ. Γοργ. 490C, Ξεν. Ἀπομν. 3. 11, 2. Καθ’ Ἡσύχ. «ἑκτέον· ληπτέον».

French (Bailly abrégé)

α, ον :
adj. verb. de ἔχω.

Spanish (DGE)

-α, -ον
1 que debe ser mantenido c. dat. σφῷν δ' ἐστὶν ὀρθὸς ἑ. ὁ φαλλός vosotros dos debéis mantener enhiesto el falo en una procesión, Ar.Ach.259.
2 que debe ser considerado, tomado en consideración ἀλλ' οὐδ' ἑκτέα τὰ ἐπ' ἀριστερᾷ συμβαίνοντα μᾶλλον ἢ ἐπὶ τῇ δεξιᾷ no debe tomarse en consideración lo que ocurre con la mano izquierda más que lo que ocurre con la mano derecha Steph.in Hp.Fract.35.19.

• Etimología: Cf. ἔχω.

Greek Monolingual

ἑκτέος, -α, -ον (Α)
ρημ. επίθ. του έχω
1. αυτός τον οποίο πρέπει να έχει κάποιος («χάριν τινί ἑκτέον»), πρέπει κανείς να έχει χάρη, να χρωστά ευγνωμοσύνη Πλάτ.
2. κατά τον Ησύχ. «ἑκτέον
ληπτέον».

Greek Monotonic

ἑκτέος: -α, -ον, ρημ. επίθ. του ἔχω·
I. αυτό που πρέπει να έχει κάποιος, σε Αριστοφ. II.ἑκτέον, αυτό που είναι αναγκαίο να έχει κάποιος, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

ἑκτέος: adj. verb. к ἔχω.

Middle Liddell

ἑκτέος, η, ον verb. adj. of ἔχω]
I. to be held, Ar.
II. ἑκτέος one must have, Xen.