ἐνίσπω
καὶ οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ σοὶ ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους: ὁπόταν δὲ καὶ χρήσασθαι τούτοις δέῃ, οἱ μὲν οὐδὲ ὅπως χρὴ μεταχειρίσασθαι αὐτὰ ἴσασιν → the most ignorant of doctors do the same as you, getting themselves ivory containers, silver cupping instruments, and gold-inlaid scalpels; but when it's time to use those things, they haven't the slightest notion of how to handle them
English (LSJ)
v. ἐνέπω.
German (Pape)
[Seite 845] (verw. mit εἰπεῖν, ἔσπετε, s. Buttm. Lexil. I p. 279 ff. II p. 273, vgl. ἐνίπτω), fut. ἐνισπήσω, Od. 5, 98, gew. ἐνίψω, Il. 7, 447 Od. 2, 137, aor. II. ἐνισπεῖν, Od. 3, 93, ἔνισπεν, Il. 2, 80, imperat. ἔνισπε, Od. 4, 642, nach Schol. Il. 24, 388 ἐνίσπες, wie Bekker am Ende des Verses überall schreibt, z. B. μῦθον ἐνίσπες Il. 11, 186, conj. ἐνίσπω, Od. 9, 37. 17, 529, opt. ἐνίσποις, 4, 317; der aor. ἐνένισπεν Il. 23, 473 ist mit Buttmann u. Spitzner in ἐνένιπεν zu ändern, wie Bekk. gethan, u. zu ἐνίπτω zu ziehen. Bei Hom. nur fut. u. aor., ἐνέπ ω ergänzend; ansagen, erzählen, berichten; μῦθόν τινι, Il. 11, 186. 839; μῆτιν 14, 107; ὄνειρον 2, 80; οἶτον παιδός 24, 388; νόσον Od. 9, 37; κληηδόνα πατρός 4, 317; καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες 3, 101, σὺ δ' ἀληθὲς ἐνίσπες 3, 247; absol., ἵν' ἀντίον αὐτὸς ἐνίσπῃ, vor euch, Od. 17, 529, wie H. h. Cer. 71. So auch die folgdn Dichter; ἔνισπε δ' ἡμῖν ποῖ κεκύρωται τέλος Aesch. Suppl. 598; ἐνισπεῖν Eur. Suppl. 435; μῦθον ἐνίψω Theocr. 27, 10; Ap. Rh. 1, 487 u. öfter; auch mit dem acc. vrbdn, πρώτη δέ με τοιάδ' ἔνισπεν Opp. Cyn. 1, 19; nach Hes. Vorgang (wenn nicht Th. 369 auch ἐνισπεῖν zu schreiben) ein praes. ἐνίσπω, D. Per. 391 Nic. Th. 522 Orph. Arg. 850.
French (Bailly abrégé)
dire, parler.
Étymologie: pour *ἐνισέπω, de ἐνί, épq. c. ἐν et R. Σεπ dire, parler.
Greek Monolingual
ἐνίσπω (Α)
μτγν. ποιητ. τ. του ενέπω
λέγω, διηγούμαι, συνομιλώ, παραινώ, ονομάζω, προσαγορεύω.
Russian (Dvoretsky)
ἐνίσπω: (fut. ἐνισπήσω, aor. 2 ἔνισπον) Hom., Aesch., Eur. = ἐνέπω.
