νωτοφόρος
οὖρος ὀφθαλμῶν ἐμῶν αὐτῇ γένοιτ' ἄπωθεν ἑρπούσῃ → let a fair wind be with her as she goes from my sight, let her go as quick as may be
English (LSJ)
ον, carrying on the back, ὄνοι PCair. Zen. 215.6 (iii BC); ὑποζύγια ib. 292.283 (iii BC); ἄνδρες LXX 2 Ch. 2.18 (17); κτήνη ν. beasts of burden, OGI 200.14 (Axum, iv AD).
Subst. νωτοφόρος, ὁ, carrier, porter, PPetr. 3 p. 139 (iii BC), LXX 2 Ch. 34.13, PTeb. 115.7 (ii BC).
neut. νωτοφόρον, τό, beast of burden, X. Cyr. 6.2.34 (but ν. ἡμίονος as cited by Poll. 2.180, cf. PCair. Zen. 8.13 (iii BC)), DC. 56.20.
German (Pape)
[Seite 274] auf dem Rücken tragend, Xen. Cyr. 6, 2, 34 u. Sp., wie D. C. 56, 20.
Greek (Liddell-Scott)
νωτοφόρος: ἴδε νωτοφορέω.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui porte sur son dos ; τὸ νωτοφόρον XÉN bête de somme.
Étymologie: νῶτος, φέρω.
Greek Monolingual
νωτοφόρος, -ον (ΑΜ)
αυτός που σηκώνει βάρος στη ράχη του («νωτοφόρος ημίονος», Δίων Κάσσ.)
αρχ.
1. το αρσ. ως ουσ. ὁ νωτοφόρος
ο αχθοφόρος
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ νωτοφόρον
ζώο που χρησιμεύει για μεταφορά φορτίου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νῶτον + -φόρος].
Greek Monotonic
νωτοφόρος: -ον (φέρω), αυτός που μεταφέρει στην πλάτη του, αχθοφόρος, ως ουσ., φορτηγό, αχθοφόρο ζώο, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
νωτοφόρος: несущий на спине, вьючный Xen.
Middle Liddell
νωτο-φόρος, ον, φέρω
carrying on the back: as substantive a beast of burthen, Xen.
