ἀσυνάρμοστος

English (LSJ)

ον, A unfitting, unsuitable, Plu.2.709b; τὸ ἀ. incongruity, S.E. P.1.43.

German (Pape)

[Seite 380] = folgdm, Plut. Symp. 7, 5.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσυνάρμοστος: -ον, ὁ μὴ συναρμοζόμενος, ἀκατάλληλος, Πλούτ. 2. 709Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
incompatible.
Étymologie: ἀ, συναρμόζω.

Spanish (DGE)

-ον
1 que no tiene conexión τὸ κῶλον Sch.Ar.Au.1377Wh.
2 fig. de pers. incompatible ἀσύμφυλοι καὶ ἀσυνάρμοστοι Plu.2.709b
•subst. τὸ ἀ. incompatibilidad S.E.P.1.43, AB 378.31.

Greek Monolingual

ἀσυνάρμοστος, -ον (Α) συναρμόζω
1. ανάρμοστος, αταίριαστος
2. το ουδ. ως ουσ. «το ασυνάρμοστον» — η ασυμφωνία, η δυσαρμονία.

Russian (Dvoretsky)

ἀσυνάρμοστος: несовместимый, непримиримый Plut.