ἄπλευρος
ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ → hard it is to learn the mind of any mortal or the heart, 'till he be tried in chief authority | it is impossible to know fully any man's character, will, or judgment, until he has been proved by the test of rule and law-giving
English (LSJ)
ον, without sides or ribs, ἄ. στῆθος narrow chest, Arist. Phgn.810a3, cf. 809b7 (Comp.); of persons, narrow-chested, opp. εὔπλευροι, ib.810b13, Teles p.55.3 H., Mnesith. ap. Orib.21.7.6 (Sup.).
Spanish (DGE)
-ον
sin costados, estrecho στῆθος Arist.Phgn.809b7, 810a3
•de pers. estrecho de pecho op. εὔπλευροι Arist.Phgn.810b13, cf. Teles p.55.3, Mnesith.Cyz. en Orib.Inc.7.6.
German (Pape)
[Seite 292] (πλευρά), (ohne Ribben), Teles bei Stob. Flor. 108, 83, von schlechten Seiten; Compar., Arist. physiogn. 5.
Greek (Liddell-Scott)
ἄπλευρος: -ον, ὁ μὴ ἔχων πλευράς, ἄπλ. στῆθος, στενόν, Ἀριστ. Φυσιογν. 5. 11: ἐπὶ προσώπ. ὁ ἔχων στενὸν τὸ στῆθος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ εὔπλευρος αὐτόθι 6. 9.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἄπλευρος, -ον)
νεοελλ.
αυτός που δεν έχει πλευρές
αρχ.
(για ανθρώπους και ζώα) εκείνος που έχει στενό θώρακα.
Russian (Dvoretsky)
ἄπλευρος:
1) не имеющий ребер, т. е. узкий (στῆθος Arst.);
2) узкогрудый Arst.
