δύστλητος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον, hard to bear, Ἀνάγκη Emp. 116, A.Ag. 1571 (anap.); δύστλητα τολυπεύειν IG14.2123.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): dór. δύστλᾱτ- B.Fr.20D.11
duro de sobrellevar, difícil de soportar Ἀνάγκη Emp.B 116, τάδε A.A.1571, στέρνων δ' ἄπο φύσημ' ἀνεὶς δύστλητον E.Ph.1438, κακά Lyc.1281, ἡ δ' ἐν θεοῖς ἀνάγκη δ. οὔκ ἐστι Plu.2.745d, πένθος RECAM 2.149 (I d.C.), AP 7.560 (Paul.Sil.), δύστλητα πανημέριος τολυπεύσει IUrb.Rom.1379.5.
German (Pape)
[Seite 689] schwer zu dulden; Aesch. Ag. 1571; Eur. Phoen. 1447; Plut. Symp. 9, 14, 6.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à supporter.
Étymologie: δυσ-, τλάω.
Greek (Liddell-Scott)
δύστλητος: -ον, ὃν δυσκόλως ὑποφέρει τις, Ἐμπεδ. παρὰ τῷ Πλουτ. 2. 745C, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1571· δύστλητα τολυπεύειν Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 562.
Greek Monolingual
δύστλητος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα τον υπομένει κανείς.
Greek Monotonic
δύστλητος: -ον, ανυπόφορος, δυσβάσταχτος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
δύστλητος: невыносимый, ужасный (Emped. ap. Plut., Aesch.; Eur. - v.l. δύσθνητος).
