ἀπῳδός

English (LSJ)

όν, A out of tune, E.Cyc.490 (lyr.), Ph.1.375, Luc.Icar.17: metaph., out of harmony with, c. gen., Id.Salt.65: abs., Ph.2.170, Luc.Pisc.34, A.D. Synt.307.14. II having ceased to crow or sing, ἀλεκτρυών Luc. Lex.6; of a person, Him.Or.22.5.

Spanish (DGE)

-όν
• Alolema(s): adv. lacon. ἀπαβοίδωρ Hsch.
I 1de pers. que desafina del Cíclope, E.Cyc.490.
2 de voces, sonidos desafinado φωνή Ph.1.624, φθόγγος Ph.1.375, μέλος Him.11, cf. Luc.DMar.1.4
•subst. neutr. plu. ἀπῳδὰ φθεγγομένων emitiendo desafinados sones Luc.Icar.17, cf. Pisc.34
•fig., c. gen. discordante ἔργα οὐκ ἀπῳδὰ τοῦ ὀνόματος Luc.Demon.1, cf. Salt.65
•abs. Ph.2.170, A.D.Synt.307.14.
II que dejó de cantar ἀλεκτρύων Luc.Lex.6, (Ἴβυκον) συχνόν τινα χρόνον ἀπῳδὸν γενέσθαι Him.69.6.
III adv. lacon. ἀπαβοίδωρ desafinadamente Hsch.

German (Pape)

[Seite 341] ab-, mißtönend, mit widerlichem Getön, Eur. Cycl. 488; übertr., abgeschmackt, ἀπῳδὰ φιλοσοφεῖν Luc.

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
1 qui détonne, discordant ; déraisonnable, absurde;
2 qui ne chante plus.
Étymologie: ἀπό, ᾠδή.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπῳδός: -όν, παράφωνος, παράχορδος Εὐρ. Κυκλ. 490, Λουκ. Ἰκαρομ. 17.

Greek Monolingual

ἀπῳδός, -όν (Α) ῳδός
1. παράφωνος
2. αταίριαστος, αλλόκοτος.

Greek Monotonic

ἀπῳδός: -όν (ᾠδή), παράφωνος, ο εκτός μουσικού τόνου, σε Ευρ., Λουκ.

Russian (Dvoretsky)

ἀπῳδός:
1) нестройно или отвратительно поющий (sc. Κύκλωψ Eur.);
2) переставший петь, умолкнувший (ἀλεκτρυών Luc.);
3) нелепый, вздорный (ἀπῳδὰ φιλοσοφεῖν Luc.).

Middle Liddell

[ὠιδή]
out of tune, Eur., Luc.