Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

innocens

From LSJ
Revision as of 13:05, 19 October 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968

Latin > English

innocens (gen.), innocentis ADJ :: harmless, innocent; virtuous, upright

Latin > English (Lewis & Short)

in-nŏcens: entis, adj. (
I gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5; but innocentium, Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
I Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons): epistula, Cic. Fam. 5, 18: ruina, Mart. 1, 83, 11: innocentis pocula Lesbii, Hor. C. 1, 17, 21: innocentior cibus, Plin. 23, 7, 67, § 132.—
II Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
   A In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41: innocens si accusatus sit, absolvi potest, id. Rosc. Am. 20, 56: vir integer, innocens, religiosus, id. Verr. 2, 4, 4, § 7: parricidii, Flor. 4, 1: factorum innocens sum, Tac. A. 4, 34: innocentissimo patre privatus est, Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88: contentiones, carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6: vita innocentissimus, id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man: cum innocente abstinentiā certabat (Cato), Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
   B In partic., disinterested, upright: praetores, Cic. Verr. 1, 4, 12: vir innocens et industrius, Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently: vivere, Quint. 7, 4, 18: opes innocenter paratae, Tac. A. 4, 44.— Comp.: omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt, more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321: agere, Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

innŏcēns,⁸ tis,
1 qui ne fait pas de mal, inoffensif [en parl. de choses] : Cic. Fam. 7, 18, 4 ; Hor. O. 1, 17, 21 ; Plin. 23, 132
2 qui ne fait pas le mal, qui ne nuit pas, irréprochable, vertueux, probe : Cic. Tusc. 5, 41 ; Verr. 2, 4, 7 ; -tior Cic. Verr. 2, 3, 43 ; -issimus Cic. Verr. 2, 2, 88
3 qui n’est pas coupable, innocent : Cic. Verr. 2, 5, 125 ; 128 ; etc. || subst. m., un innocent : Cic. Cæcil. 45 ; Amer. 149 ; Sulla 92 ; pl., des innocents : Cic. Rep. 1, 62 ; Mur. 59.

Latin > German (Georges)

in-nocēns, entis, Abl. gew. ente, unschädlich, 1) eig.: innocentis pocula Lesbii, Hor.: vinum innocentius, Plin.: cibus innocentior, Plin. – II) übtr.: A) unschädlich, epistulae, Cic.: contentiones, ohne Bitterkeit geführte, Vell. – B) u nschuldig = unsträflich, harmlos, unbescholten, rechtschaffen, uneigennützig (Ggstz. nocens u. bei Kirchenschr. Ggstz. peccator), homo innocens, Cic., innocentissimus, Cic.: praetor inn., Cic.: vilissimum scortum, sed patriciis innocentius, Flor.: vita, Plin.: aetas, Cypr.: sanguis, unschuldiges Blut, Tac.: loca pura atque innocentia, friedliche, Tac. – m. Abl., vitā innocentissimus, Vell. 2, 2, 2: m. Genet., factorum, in usw., Tac. ann. 4, 34. – subst., Cornif. rhet. 2, 3, 5. Sall. Cat. 54, 5.