ἀμωρία
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Greek Monolingual
η (ΑΜ μωρία, Α ιων. τ. μωρίη, Μ και ἀμωρία) μωρός
η ιδιότητα του μωρού, βλακεία, ανοησία, αφροσύνη
νεοελλ.
ιατρ. διανοητική καθυστέρηση σε βαθμό που απαιτείται φροντίδα και προστασία του πάσχοντος
(νεοελλ.-μσν.) λόγος ή πράξη ανόητη, απερίσκεπτη, κουταμάρα
μσν.
πράξη, κατόρθωμα της παιδικής ηλικίας
αρχ.
1. (ευφημιστικά) αθέμιτος, παράνομος έρωτας
2. φρ. «ὀφλισκάνω μωρίαν» — φαίνομαι ανόητος, επισύρω με τις πράξεις μου για τον εαυτό μου την υποψία ότι είμαι ανόητος, κατηγορούμαι ως μωρός
3. (κατά τον Ησύχ.) «μωρίαι
ἁμαρτίαι».
