συνελευστικός

English (LSJ)

ή, όν, disposed for society, τὸ σ. Plu.2.757c.

German (Pape)

[Seite 1014] ή, όν, zum Umgang, zur Geselligkeit geeignet, τὸ συνελευστικόν, der Gesellschaftstrieb, Plut. amator. 14.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui aime le monde, sociable.
Étymologie: συνέλευσις.

Russian (Dvoretsky)

συνελευστικός: общительный Plut.

Greek (Liddell-Scott)

συνελευστικός: -ή, -όν, ὁ διατεθειμένος πρὸς συνέλευσιν, πρὸς συναναστροφὴν ἢ κοινωνίαν, τὸ συνελευστικὸν Πλούτ. 2. 757C· ― ὁ τύπος οὗτος πρέπει πιθανῶς νὰ ἀποκατασταθῇ ἀντὶ τοῦ συνέλευστος ἐν Λεξικῷ Κυρίλλου.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α συνέλευσις
ο διατεθειμένος για συναναστροφή, κοινωνικός.