θαλύσιος
ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → a man who is incapable of entering into partnership, or who is so self-sufficing that he has no need to do so, is no part of a state, so that he must be either a lower animal or a god | whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
German (Pape)
[Seite 1185] zu dem Feste der Thalysien (s. θαλύσια) gehörig, ἄρτος Ath. III, 114 a, das aus dem ersten Korne der neuen Erndte gebackene Brot.
French (Bailly abrégé)
ὁ - ἄρτος,
pain fait avec les prémices de la récolte et offert à Déméter.
Étymologie: θάλλω.
Greek (Liddell-Scott)
θαλύσιος: ον = θάργηλος, εἶδος ἄρτου, Ἀθήν. 114Α.
Greek Monolingual
θαλύσιος, ό (Α)
φρ. «θαλύσιος ἄρτος» — ο άρτος που παράγεται από τους πρώτους καρπούς της συγκομιδής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θαλύς (< θ. θαλ- του θάλλω)].
