βράσσω
Ἑκὼν σεαυτὸν τῇ Κλωθοῖ συνεπιδίδου παρέχων συννῆσαι οἷστισί ποτε πράγμασι βούλεται. Πᾶν ἐφήμερον, καὶ τὸ μνημονεῦον καὶ τὸ μνημονευόμενον → Be willing to give yourself up to Clotho, letting her spin to whatever ends she pleases. All is ephemeral—both memory and the object of memory (Marcus Aurelius 4.34f.)
English (LSJ)
Att. βράττω, aor.
A ἔβρᾰσα Hp.Ep.23, etc.:—Pass., aor. ἐβράσθην Aret.SA1.5: pf. βέβρασμαι (v. infr.):—shake violently, throw up, of the sea, σκολόπενδραν . . ἔβρασ' ἐπὶ σκοπέλους AP6.222 (Theodorid.); τὸν πρέσβυν . . ἔβρασε . . εἰς ἠϊόνα ib.7.294 (Tull.Laur.): —Pass., ὀστέα . . βέβρασται . . τῇδε παρ' ἠϊόνι ib.288 (Antip.), cf. Opp. H.1.779; boil, of surf, A.R.2.323, Opp.H.3.476; β. ὑπὸ γέλωτος shake with laughter, Luc.Eun.12. 2 winnow grain, Ar.Fr.271, Pl.Sph.226b. 3 abs., = βράζω, boil, interpol. in Gp.7.15.20; dub. sens. in Hp. l.c. 4 βράττειν· πληθύνειν, βαρύνειν, Hsch.
German (Pape)
[Seite 461] od. βράττω, = βράζω, w. m. s. att. βράττω, so Plat. Soph. 226 b; Ar. bei Poll. 7, 24; fut. βράσω; 1) sieden, aufbrausen, bes. vom Meere, auswerfen, τί Theodorid. 1 (VI, 222); τινὰ εἰς ἠϊόνα Tull. Laur. 2 (VII, 294); ὀστέα βέβρασται Ant. Th. 61 (VII, 288); vgl. Nic. Al. 25. 359; ὕδωρ βρασσόμενον, aufsiedendes Wasser, Ap. Rh. 2, 323; so θάλασσα Opp. H. 2, 637, in heftige Bewegung gesetzt; ὑπὸ γέλωτος βράσσεσθαι Luc. Eun. 12. – Hierher zog Aristarch die Stelle Iliad. 10, 226 βράσσων νόος, welches βράσσων er = βρασσόμενος, d. i. ταρασσόμενος nahm; s. über die Homerische Enallage der Genera des Verbs Friedlaender Aristonic. p. 2 sqq., und vgl. unter βραδύς, βραχύς und βράσσων. – 2) vom Getreide, worfeln, nach Plat. Tim. ἀνακινεῖν ὥσπερ οἱ τὸν σῖτον καθαίροντες; s. Soph. 152 e; Geop.; vgl. ἔβρασεν Add. 1 (VI, 258). – 3) nach Poll. 5, 88 brummen, vom Bären.
