διαμιλλάομαι
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
fut.
A -ησομαι Str.17.1.11:—contend hotly, strive earnestly, δέκα πρὸς δέκα ἀλλήλοις Pl.Lg.833e; τινί with one, Id.R.516e; πρός τινα Plb.16.21.6; δ. περί τινος about a thing, Pl.R.517d; τινὶ ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ib.563a: c. gen. rei, δ. λειοτέρας ὁδοῦ Id.Lg.833b; τινὶ περὶ δεῖπνα Plu.Them.5: pf. διημίλληται in pass. sense, Luc.Par. 58.
German (Pape)
[Seite 590] depon. mit aor. pass., mit Einem streiten, wetteifern; ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις Plat. Rep. VIII, 563 a; τινί, VII, 516 e; περί τινος, ibd.; auch λειοτέρας ὁδοῦ, Legg. VIII, 833 b; πρός τινα, Pol. 16, 21, 5, wie Plut. Cic. 32; τινὶ περί τι, Them. 5.
Greek (Liddell-Scott)
διᾰμιλλάομαι: ἀποθ. μετὰ μέσ. μέλλ. καὶ ἀορ. παθ., ἐνθέρμως ἁμιλλῶμαι, ἀγωνίζομαι προθύμως, δέκα πρὸς δέκα Πλάτ. Νόμ. 833Ε˙ τινι, πρός τινα, Πολ. 516Ε˙ πρός τινα Πολύβ. 16. 21, 6˙ δ. περί τινος, διά τι πρᾶγμα, Πλάτ. Πολ. 517Ε˙ ἔν τινι αὐτόθι 563Α˙ ἂν καὶ ἔχει ὡσαύτως καὶ γεν. πράγμ., δ. λειοτέρας ὁδοῦ Νόμ. 833Β˙ - ὁ πρκμ. διημίλληται μετὰ παθ. σημασ., Λουκ. Παρασ. 58˙ - ῥημ. ἐπίθ. διαμιλλητέον Πλούτ. 2. 817D. Πρβλ. Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 473.
French (Bailly abrégé)
-ῶμαι;
lutter avec ardeur ou persévérance.
Étymologie: διά, ἁμιλλάομαι.
