ἐπίφρων

English (LSJ)

ον, gen. ονος, (φρήν)

   A thoughtful, οἵ τε δύνανται ἄφρονα ποιῆσαι..ἐπίφρονα to make the thoughtful thoughtless, Od.23.12 ; αἰχμητὴν..καὶ ἐπίφρονα βουλήν sage in counsel, 16.242 ; ἐ. Αὐγείαο Theoc.25.29 ; also ἐ. βουλή Od.3.128, Hes.Th.122 ; ἐ. μῆτις Od.19.326, B.15.25. —Ep. and Lyr., never in Il.

German (Pape)

[Seite 1001] ον, verständig, bedachtsam, klug (ᾡ ἔπι φρένες), Od. 23, 12, von Menschen, wie 16, 242, χεῖράς τ' αἰχμητὴν ἔμεναι καὶ ἐπίφρονα βουλήν, klug an Rath; νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλῇ 3, 128, μῆτις 19, 326; Hes. Th. 122 u. öfter, u. sp. D., wie Theocr. 25, 29.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίφρων: -ον, (φρὴν) φρόνιμος, συνετός, οἵ τε (οἱ θεοὶ) δύνανται ἄφρονα ποιῆσαι καὶ ἐπίφρονά περ’ μάλ’ ἐόντα Ὀδ. Ψ. 12· αἰχμητήν... καὶ ἐπίφρονα βουλήν, συνετὸν ἐν βουλῇ, ΙΙ. 242· ὡσαύτως, βουλή, μῆτις ἐπίφρων Γ. 128, Τ. 326, Ἡσ., (ἀλλ’ οὐδαμοῦ ἐν Ἰλ.). Λέξις Ἐπικὴ ἀπαντῶσα καὶ παρὰ Βακχυλ. 16. 25 (ἔκδ. Kenyon)· πρβλ. εὔφρων.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
prudent, sage.
Étymologie: ἐπί, φρήν.