κνιπός

English (LSJ)

ή, όν,

   A niggardly, miserly, AP 11.172 (Lucill.). (Cf. Γνίφων (a standing name of old misers in the new Att. Comedy), σκνιπός.)

German (Pape)

[Seite 1461] (von κνίζω, kneipen, knickern), knicherig, eigtl. der Alles in die kleinsten Theile zerlegt, kleinlich geizig, Lucill. (IX, 172); nach VLL. ὀλίγα δαπανῶν. Vgl. κνιφός, σκνιπός. – Nach Hesych. κνιποὶ τοὺς ὀφθαλμούς, an der folgdn Krankheit leidend.

Greek (Liddell-Scott)

κνῑπός: -όν, φιλάργυρος, φειδωλός, Ἀνθ. Π. 11. 172. (πρβλ. κνιφός, Γνίφων (ὄνομα σύνηθες τῶν γερόντων φιλαργύρων ἐν τῇ νέᾳ Ἀττ. κωμῳδίᾳ), σκνιπός˙ ― πιθανῶς ἅπαντα ἐκ τοῦ κνίψ, σκνίψ.)

French (Bailly abrégé)

1ός, όν :
pauvre, chiche, gueux (qui vit de rognures).
Étymologie: κνίζω.
2gén. de κνίψ.