συγκλάω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A break, break off, κλήματα Ar.Ec.1031, cf. Chaerem.14.13, Thphr.HP4.7.3; ὅπλον LXX Ps.45 (46).10; of a bad carver, mangle, τὰ μέρη Herm.in Phdr. p.189 A.; dub. sens. in Phld.Mus.p.23 K.:—Pass., of persons engaged in servile occupations, to be cramped or stunted, τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι τε καὶ ἀποτεθρυμμένοι διὰ τὰς βαναυσίας Pl.R.495e; οἱ δοῦλοι . . κάμπτονται καὶ συγκλῶνται Id.Tht.173a; of lines, Arist. Pr.892a15.
German (Pape)
[Seite 968] att. statt συγκλαίω. (s. κλάω), zusammenbrechen; πολλὰ κάμπτονται καὶ συγκλῶνται, Plat. Theaet. 173 a; τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι, Rep. IV, 495 e; – intrans., gewaltsam zusammentreffen, Ath. XIII, 608 c.
Greek (Liddell-Scott)
συγκλάω: μέλλ. -κλάσω, συνθλῶ, συγκάμπτω, λυγίζω, «τσακίζω», κλήματα Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1031, πρβλ. Χαιρήμ. παρ’ Ἀθην. 608C ― Παθ., ἐπὶ ἀνθρώπων ἐνησχολημένων εἰς δουλικὰς ἐνασχολήσεις, συνθλῶμαι, κατατσακίζομαι, συγκάμπτομαι, τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι τε καὶ ἀποτεθρυμμένοι διὰ τὰς βαναυσίας Πλάτ. Πολ. 495E· οἱ δοῦλοι... κάμπτονται καὶ συγκλῶνται ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 173A· πρβλ. ἐκκλάω. ΙΙ. ἀμεταβ., συγκρούομαι, Ἀθήν. 608C.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 briser ensemble ou en même temps ; Pass. fig. être brisé (par la fatigue, etc.);
2 heurter en même temps.
Étymologie: σύν, κλάω.
