αἶα
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
English (LSJ)
(A), ἡ, Ep. form used for γαῖα metri gr.,
A φυσίζοος αἶα Il.3.243, etc., cf. Emp.27, Scol.12, A.R.1.580, Tab.Defix.7; also in Trag., chiefly in lyr., A.Pers.59, S.El.95, also in trim., E.Andr.51: never in pl. II Αἶα, ἡ, orig. name of Colchis, S.Fr.914: also part of Thessaly, ib.915.
αἶα (B) ὑπὸ Κυρηναίων τηθὶς καὶ μαῖα, καὶ ἀδελφὴ Κρήτης· καὶ φυτόν τι. ἔτι δὲ ὁ καρπὸς αὐτῷ ὁμώνυμος, EM27.24. (Possibly cogn. with Lat.
A avia.)
αἶα (C),
A = ὄα, Ael.Dion.Fr.16.
Greek (Liddell-Scott)
αἶα: ἡ, Ἐπ. τύπος ἀντὶ τοῦ γαῖα, χάριν τοῦ μέτρου, Ὅμ. καὶ παρὰ Τραγ., ἰδίως ἐν λυρ. χωρίοις: οὐδέποτε κατὰ πληθ. ΙΙ. Αἶα, ἡ, τὸ ἀρχαῖον ὄνομα τῆς Κολχίδος, Σοφ. Ἀποσπ. 774: ὡσαύτως μέρος τῆς Θεσσαλίας, αὐτόθι.
French (Bailly abrégé)
1ας (ἡ) :
terre.
Étymologie: DELG c. γαῖα, à rapprocher de αἶα², cf. « Terre-Mère ».
2ας (ἡ) :
grand-mère.
Étymologie: DELG c. μαῖα, cf. αἶα.
English (Autenrieth)
earth, land; πᾶσαν ἐπ' αἶαν, ‘the world over.’
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
1 ciren. nodriza, tía, EM α 402.
2 cret. hermana, EM α 402.
• Etimología: Quizá cf. lat. auia ‘abuela’ (auus ‘abuelo’), het. ḫuḫḫaš ‘abuelo’.
-ας, ἡ
bot. sorbo, serbal, Sorbus domestica L., An.Bachm.51.6, EM α 402.
