τιμωρία

English (LSJ)

lon. -ίη, ἡ,

   A retribution, vengeance (differing from κόλασις, corrective punishment, Arist.Rh.1369b12), ἐς τ . . . παρασκευαζομένοισι Hdt.5.90; τ. καὶ τίσις Id.7.8.ά, cf. Ep.Hebr.10.29, etc.; πατρὸς τ. vengeance taken for him, E.Or.425; μητρὸς αἵματος τιμωρίαι for having shed a mother's blood, ib.400; ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ τ. for the purpose of punishing us, Th.3.63; Λεωνίδην ἐάν τις ἀποκτείνῃ . . τὴν τ. εἶναι καθάπερ ἐάν τις Ἀθηναίων ἀποθάνῃ IG12.56.16, cf. 154.12; οὐκ ἔχει τιμωρίαν γὰρ τἀδίκημ', ἔγκλημα δέ Men.Pk.253; ἡ κατὰ τῶν προδιδόντων τ. vengeance against or upon... Lycurg.140, cf. D.18.274, Din.1.105; τ. ἐσομένη ἔς τινα Hdt.1.123, cf. D.22.55; τ. ὑπὲρ τοῦ ἀδικηθέντος Antipho 6.6, cf. Isoc. 20.19: with Verbs, of the avenger, ποιεῖσθαι τιμωρίαν execute vengeance, D.21.26, etc.; τινος on one, And.4.18; τ. ὑπὲρ ὧν ἐπεπόνθειν λαβεῖν D.24.8; but παρά τινος λαμβάνειν τ. exact it from him, Philem.88.14; of the wrongdoer, τ. Ἀθηνῶν ηὗρε found, i.e. suffered, vengeance at Athens' hand, A.Pers.473; τιμωρίας τυγχάνειν to be punished, Pl.Grg.472d, PEnteux.50.7 (iii B.C.), etc. (but also, obtain vengeance, Th.2.74, X.Cyr.4.6.7); τ. ἀντιδοῦναι Th.2.53; τίνειν Pl.Lg.905a, etc.; ὑπέχειν Th.6.80, Pl.Lg.716b, etc.; of persons in authority, αἱ τ. εἰσὶ παρὰ τῶν θεῶν Hdt.2.120; τ. δοῦναί τινι give him right of vengeance, D.23.7, cf. ib.54, 59.86; so τὰς τ. τοῖς ἰδιώταις ἐποίησε βραδείας Id.26.4: pl., penalties, λαμβάνειν τὰς ἀξίας τ. Antiph.247; ταῖς ἐσχάταις τιμωρεῖσθαι τ. Pl.R.579a, cf. Lg.943d, al.; of state-punishments, LXX 2 Ma.6.26, al.; οἱ ἐπὶ τῶν τ. Plu.Art. 14, 17; of divine punishments, ἐξορκίζω σε . . κατὰ <τῶν ἐπὶ> τῶν τ. τεταγμένων PMag.Lond.121.303.    II succour, εὑρήσεται τ. Hdt. 3.148; ἡ ἀφ' ὑμῶν τ. Th.1.69, cf. 5.112; τ. ποιεῖσθαί τινι Id.1.124; τ. τοῦ τεθνεῶτος due to him, Antipho 1.5.    2 of medical and, Hp.Acut.18 (pl.); cf. τιμωρέω 11.2.

German (Pape)

[Seite 1116] ἡ, ion. τιμωρίη, 1) Hülfe, Beistand; Her. 5, 146. 7, 169. 8, 40; Thuc. 8, 20. 63 u. öfter. – 2) Rache. Strafe; τινός, an Einem, πικρὰν δὲ παῖς ἐμὸς τιμωρίαν κλεινῶν Ἀθηνῶν εὗρεν, Aesch. Pers. 465; καὶ τίσις, Her. 7, 8, 1; παρὰ τῶν θεῶν, 2, 120; ἂν τύχῃ δίκης καὶ τιμωρίας, Plat. Gorg. 472 d, u. öfter; πατρός, Eur. Or. 425 u. öfter; auch κατά τινος, Dem. 18, 274; τιμωρίαν ὑπὲρ ὧν ἐπεπόνθειν λαβεῖν, 24, 8; τιμωρίας τινὸς τυγχάνειν τῷ παιδί, für den Sohn, Xen. Cyr. 4, 6, 7. Auch Züchtigung, Peinigung, Arist. rhet. 1, 10 von κόλασις unterschieden; Pol. 1, 10, 4 u. öfter; er vrbdt auch διὰ τῆς εἰς ἐκείνους τιμωρίας, 1, 7, 12, wie Her. 1, 123.

Greek (Liddell-Scott)

τῑμωρία: Ἰων. -ίν, ἡ, βοήθεια, ἐπικουρία, συνδρομή, τ. εὑρίσκεσθαι Ἡρόδ. 3. 148, πρβλ. 5. 90, κλπ.· ἡ ἀφ’ ὑμῶν τιμ. Θουκ. 1. 69, πρβλ. 5. 112· τ. ποιεῖσθαί τινι, ὁ αὐτ. 1. 124· τ. τοῦ τεθνεῶτος, ὀφειλομένη εἰς τόν..., Ἀλκίφρων 112. 9. 2) ἐπὶ ἰατρικῆς βοηθείας ἢ συνδρομῆς, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 386, πρβλ. τιμωρέω Ι. 2. ΙΙ. βοήθεια πρὸς ἄνθρωπον ἀδικηθέντα, ἀνταπόδοσις, ἐκδίκησις, τιμωρία (διάφορον τοῦ κόλασις, ὅπερ σημαίνει, τιμωρία πρὸς ἐπανόρθωσιν ἢ διόρθωσιν, Ἀριστ. Ρητορ. 1. 10, 17). τ. καὶ τίσις Ἡρόδ. 7. 8, 1· πατρὸς τ., τιμωρία ὑπὲρ αὐτοῦ, ἐκδίκησις, Εὐρ. Ὀρ. 425· μητρὸς αἵματος τιμωρίαι, διὰ τὴν ἔκχυσιν τοῦ μητρικοῦ αἵματος, διὰ τὴν μητροκτονίαν, αὐτόθι 400· ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ τ., πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦ νὰ μᾶς τιμωρήσωσι, Θουκ. 3. 63· ἡ κατά τινος τ., ἐκδίκησις κατά τινος, Λυκοῦργ. 167. 39, πρβλ. Δείναρχ. 103. 33, Δημ. 317. 16· τ. ἐσομένη ἔς τινα Ἡρόδ. 1. 123, πρβλ. Δημ. 610. 10· τ. ὑπὲρ ἀδικηθέντος Ἀντιφῶν 142. 2, πρβλ. Ἰσοκρ. 398E· μετὰ ῥημάτων, ἐπὶ τοῦ ἐκδικητοῦ, ποιεῖσθαι τιμωρίαν, ἐκτελεῖν ἐκδίκησιν, Δημ. 523. 7. κλπ.· τινος, κατά τινος, Ἀνδοκ. 31. 30· τ. λαμβάνειν ὑπέρ τινος Δημ. 702. 20· ἀλλά, παρά τινος λαμβάνειν τ., τιμωρεῖσθαι ὑπό τινος, Φιλήμ. ἐν Ἀδήλ. 4. 14· - ἐπὶ τοῦ πάσχοντος, τ. εὑρεῖν τινος, τιμωρεῖσθαι ὑπό τινος, εὑρίσκειν ἐκδίκησιν ἐκ μέρους τινός, Αἰσχύλ. Πέρσ. 473· τιμωρίας τυγχάνειν Πλάτ. Γοργ. 472D, κλτ.· (ἀλλ’ ὡσαύτως, λαμβάνω ἐκδίκηδιν, ἐκδικοῦμαι, Θουκ. 2. 74, Ξεν Κύρ. 4. 6, 7)· τ. ἀντιδοῦναι Θουκ. 2. 53· τίνειν Πλάτ. Νόμ. 905A, κλπ.· ὑπέχειν Θουκ. 6. 80, Πλάτ., κλπ.· ἐπὶ ἀνθρώπων ἐν ἀξιώματι, αἱ τιμ. εἰσὶ παρὰ τῶν θεῶν Ἡρόδ. 2. 120· τ. δοῦναί τινι, τὸ δικαίωμα τῆς ἐκδικήσεως, Δημ. 623. 10., 637. 20., 1374. 9· οὕτω, τ. ποιεῖν τινι ὁ αὐτ. 801. 20· - ἐν τῷ πληθ., ποιναί, τιμωρίαι, λαμβάνειν τὰς ἀξίας τιμωρίας Ἀντιφ. ἐν Ἀδήλ. 73· ταῖς ἐσχάταις τιμωρεῖσθαι τ. Πλάτ. Πολ. 579A, πρβλ. Νόμ. 943D, κ. ἀλλ. 2) ἐν τῷ πληθ., αἱ ὑπὸ τῆς πολιτείας ἐπιβαλλόμεναι ποιναί, ἴδε τιμωρός ΙΙ. 2.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
I. secours, protection : ἀπό τινος de la part de qqn ; τιμωρίαν ποιεῖσθαί τινι THC prêter secours à qqn;
II. châtiment, d’où :
1 vengeance : τινος DÉM vengeance exercée contre qqn ; τιμωρίας τυγχάνειν obtenir vengeance, trouver l’occasion de se venger;
2 peine, supplice : οἱ ἐπὶ τῶν τιμωριῶν PLUT les préposés aux supplices, les bourreaux.
Étymologie: τιμωρός.

English (Strong)

from τιμωρέω; vindication, i.e. (by implication) a penalty: punishment.

English (Thayer)

τιμωρίας, ἡ (τιμωρός, see τιμωρέω);
1. a rendering help; assistance (Herodotus, Thucydides, others)).
2. vengeance, penalty, punishment: Aeschylus and Herodotus down). (Synonym: see κόλασις, at the end.)