δίπλωσις
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
English (LSJ)
-εως, ἡ,
A compounding of words, Arist.Rh. 1406a6.
II doubling, μήνιγγος Gal.UP9.6 (pl.); especially in Alch., δ. ἀργύρου Zos.Alch.p.183B., cf. PHolm.2.18, al.
III folding, Eust.633.20, Hsch. s.v. πτύξις.
Spanish (DGE)
-εως, ἡ
I abstr.
1 gram. composición de palabras ταῦτα (‘τελεσφόρον’, ‘κυανόχρων’) γὰρ ποιητικὰ διὰ τὴν δίπλωσιν φαίνεται Arist.Rh.1406a6, cf. Demetr.Eloc.116, Eust.47.31, Sch.Er.Il.14.465.
2 alquim. producción de un sucedáneo o una aleación degradando la pureza de metales preciosos sin modificar su aspecto o peso ἀργύρου καὶ χρυσοῦ Zos.Alch.183.10, τοῦ ἀσήμου PLeid.X.6, cf. PHolm.8, χρυσίου PLeid.X.85.
3 mat. duplicación Leont.Byz.M.86.1768Aa
•gram. duplicación de una letra, Eust.47.31.
II pliegue αἱ παράγουσαι τὸ αἷμα διπλώσεις τῆς μήνιγγος Gal.3.708, cf. Hsch.s.u. πτύξις, Eust.633.20.
German (Pape)
[Seite 641] ἡ, Verdoppelung; – a) Zusammensetzung der Wörter, Arist. rhet. 3, 3. – b) doppeltes Umlegen, Übereinanderschlagen eines Kleides, Hesych.
French (Bailly abrégé)
εως (ἡ) :
réunion de deux ou plusieurs mots ensemble, formation de composés.
Étymologie: διπλόω.
Russian (Dvoretsky)
δίπλωσις: εως ἡ сдваивание, сложение, соединение (ὀνομάτων Arst.).
Greek (Liddell-Scott)
δίπλωσις: -εως, ἡ, σύνθεσις λέξεων, Ἀριστ. Ρητ. 3. 3, 1.
Greek Monotonic
δίπλωσις: -εως, ἡ, σύνθεση λέξεων, σε Αριστ.
Middle Liddell
n διπλόω
a compounding of words, Arist.
